Pure Weeshuis!
Door: Joyce Mulleners
Blijf op de hoogte en volg Joyce
25 Juli 2009 | Cambodja, Khett Siem Reab
Phnom Phen...
We vertrekken vanuit Siem Reap met een minibusje met zijn achten op weg naar Phnom Phen. Nog geen uur onderweg en we horen echt een enorme knal, chauffeur stapt uit en verontschuldigd zich voor de klapband. We stappen uit en de band blijkt niet een beetje stuk.... Half uurtje oponthoud en we kunnen weer verder. Staar lekker uit het raampje, muziekje erbij en zie de rijstvelden afwisselend met kleine dorpjes en lokale markten aan me voorbij glijden. Het landschap verandert en ik geniet van de prachtige vergezichten. Na zo’n zes uur, 350 km verder, komen we in Phnom Phen aan en laten ons afzetten bij het Royal Ghuesthouse, wat wel centraal ligt.
Snel even iets eten, naar de markt om nog iets leuks en lekkers voor de kinderen te halen en dan op weg naar het Pure! weeshuis. Ben erg nieuwsgierig en iedereen is enorm enthousiast. Nicoline staat al aan de poort te wachten, kinderen verwelkomen ons en de meisjes zitten al klaar om een Khmer dans voor ons te doen. Het is helemaal feest en de kinderen zijn helemaal in hun nopjes, echt top om te zien. De banaantjes hebben ze in ieder geval ook snel geschoten en we delen dan ook eerst uit voordat we papieren hoedjes gaan beschilderen.
Deze 34 kinderen worden dagelijks verzorgd door Ms. Sopheap en twee Cambodjaanse meiden. We worden rondgeleid in het huis, zien de slaapzaaltjes, meisjes en jongens apart en ook ieder heeft sinds vorige maand zijn eigen kastje met kleding, een leslokaaltje, de wasruimte, de keuken en de tafeltjes en bankjes waaraan de kinderen dagelijks drie goede maaltijden krijgen. Ook is er een kleine moestuin en hebben ze nu 10 kippen. Vier kinderen gaan er momenteel naar public school en de rest krijgt les in het weeshuis. Vanaf september gaan ze bijna allemaal naar public school. Ben best onder de indruk, zeker als we de verhalen horen hoe het hier er een half jaar geleden nog uitzag.
Later ga ik de foto’s maken, de meeste vinden het helemaal geweldig, “Teacher, one more” maar sommige willen maar niet glimlachen. Sommige kinderen hebben dan ook toch wel erg veel meegemaakt. Ook maak ik kennis met de twee kindjes die we financieel gaan ondersteunen, Cheurt Sihav, een jongetjes van zeven en Chit Srey Hong, een meisje van drie. Echt twee lieve kids, maar dat zijn ze allemaal!
We mogen eigenlijk niet weggaan, maar ze zeker nooit meer vergeten en moeten terugkomen. Sommige kinderen zijn heel aanhankelijk en laten je echt niet gaan. Tig knuffels verder en nogmaals beloven dat we ze echt nooit zullen vergeten, loop ik geëmotioneerd naar buiten. Deze kinderen zijn toch maar goed terechtgekomen door de inzet van Pure!
We eten nog even met zijn allen bij Amber Villa, wisselen ervaringen uit en lopen via de Riverside terug naar ons Ghuesthouse maar doen eerst nog even een drankje bij de Foreign Correspondence Club voordat we gaan slapen.
Vroeg in de ochtend nemen we een tuktuk naar het Tuol Sleng museum, ben hier zeven jaar geleden al geweest maar toch wel erg nieuwsgierig wat er verandert is en hoe de anderen het vinden. Maakt ook de tweede keer weer erg veel indruk, een aantal nieuwe fototentoonstellingen geven toch weer een ander beeld op de Khmer Rouge. Valt me op dat een beeld van Pol Pot en nog drie kopstukken ergens verscholen in een hoek achter tralies staan, destijds stonden deze nog op een sokkel in een van de ruimtes... eigenlijk we de opvallendste verandering.
Op weg naar Killing Fields stoppen we eerst nog even bij de Russian market, niet wetende dat we daar de dag ervoor onze inkopen gedaan hebben. We moeten dan ook verbaasd gekeken hebben toen tuktuk chauffeur ons bij deze lokale markt wilde afzetten en ons duidelijk probeerde te maken dat dit toch echt de Russian market is en wij elkaar aankijken en in de lach schieten. We verkennen vervolgens Phnom Phen verder te voet. Ontdekken veel leuke winkeltjes en ben verbaasd hoeveel toch wel moderne galerietjes hier zijn. Eindigen bij Wat Phnom en Central Market. s’Avonds eten we bij Friends, een restaurantje dat gerund wordt door voormalige straatkinderen, een erg goed initiatief en het eten is er bovendien erg lekker.
Het koninklijk paleis en de zilveren pagode bezoeken we nog op zondagochtend maar ben daar niet zo van onder de indruk en merk dat ik het toch leuker vind om van het dagelijks leven te genieten. Phnom Phen is voor mijn gevoel niet veel verandert, vond het zelfs rustig, heb voor mijn gevoel minder armoede gezien dan destijds maar dat kan natuurlijk ook komen omdat ik inmiddels wel wat meer gereisd hebt en je er niet meer zo snel van opkijkt.
In de middag nemen we de bus terug naar Siem Reap en we hebben allemaal het gevoel alsof we naar huis gaan, grappig eigenlijk. Ben ook erg blij dat daar mijn project zit, is namelijk toch wat kleinschaliger en gemoedelijker. Zit nu dus al op de helft, tijd vliegt voorbij....
Tot snel, liefs Joyce
We vertrekken vanuit Siem Reap met een minibusje met zijn achten op weg naar Phnom Phen. Nog geen uur onderweg en we horen echt een enorme knal, chauffeur stapt uit en verontschuldigd zich voor de klapband. We stappen uit en de band blijkt niet een beetje stuk.... Half uurtje oponthoud en we kunnen weer verder. Staar lekker uit het raampje, muziekje erbij en zie de rijstvelden afwisselend met kleine dorpjes en lokale markten aan me voorbij glijden. Het landschap verandert en ik geniet van de prachtige vergezichten. Na zo’n zes uur, 350 km verder, komen we in Phnom Phen aan en laten ons afzetten bij het Royal Ghuesthouse, wat wel centraal ligt.
Snel even iets eten, naar de markt om nog iets leuks en lekkers voor de kinderen te halen en dan op weg naar het Pure! weeshuis. Ben erg nieuwsgierig en iedereen is enorm enthousiast. Nicoline staat al aan de poort te wachten, kinderen verwelkomen ons en de meisjes zitten al klaar om een Khmer dans voor ons te doen. Het is helemaal feest en de kinderen zijn helemaal in hun nopjes, echt top om te zien. De banaantjes hebben ze in ieder geval ook snel geschoten en we delen dan ook eerst uit voordat we papieren hoedjes gaan beschilderen.
Deze 34 kinderen worden dagelijks verzorgd door Ms. Sopheap en twee Cambodjaanse meiden. We worden rondgeleid in het huis, zien de slaapzaaltjes, meisjes en jongens apart en ook ieder heeft sinds vorige maand zijn eigen kastje met kleding, een leslokaaltje, de wasruimte, de keuken en de tafeltjes en bankjes waaraan de kinderen dagelijks drie goede maaltijden krijgen. Ook is er een kleine moestuin en hebben ze nu 10 kippen. Vier kinderen gaan er momenteel naar public school en de rest krijgt les in het weeshuis. Vanaf september gaan ze bijna allemaal naar public school. Ben best onder de indruk, zeker als we de verhalen horen hoe het hier er een half jaar geleden nog uitzag.
Later ga ik de foto’s maken, de meeste vinden het helemaal geweldig, “Teacher, one more” maar sommige willen maar niet glimlachen. Sommige kinderen hebben dan ook toch wel erg veel meegemaakt. Ook maak ik kennis met de twee kindjes die we financieel gaan ondersteunen, Cheurt Sihav, een jongetjes van zeven en Chit Srey Hong, een meisje van drie. Echt twee lieve kids, maar dat zijn ze allemaal!
We mogen eigenlijk niet weggaan, maar ze zeker nooit meer vergeten en moeten terugkomen. Sommige kinderen zijn heel aanhankelijk en laten je echt niet gaan. Tig knuffels verder en nogmaals beloven dat we ze echt nooit zullen vergeten, loop ik geëmotioneerd naar buiten. Deze kinderen zijn toch maar goed terechtgekomen door de inzet van Pure!
We eten nog even met zijn allen bij Amber Villa, wisselen ervaringen uit en lopen via de Riverside terug naar ons Ghuesthouse maar doen eerst nog even een drankje bij de Foreign Correspondence Club voordat we gaan slapen.
Vroeg in de ochtend nemen we een tuktuk naar het Tuol Sleng museum, ben hier zeven jaar geleden al geweest maar toch wel erg nieuwsgierig wat er verandert is en hoe de anderen het vinden. Maakt ook de tweede keer weer erg veel indruk, een aantal nieuwe fototentoonstellingen geven toch weer een ander beeld op de Khmer Rouge. Valt me op dat een beeld van Pol Pot en nog drie kopstukken ergens verscholen in een hoek achter tralies staan, destijds stonden deze nog op een sokkel in een van de ruimtes... eigenlijk we de opvallendste verandering.
Op weg naar Killing Fields stoppen we eerst nog even bij de Russian market, niet wetende dat we daar de dag ervoor onze inkopen gedaan hebben. We moeten dan ook verbaasd gekeken hebben toen tuktuk chauffeur ons bij deze lokale markt wilde afzetten en ons duidelijk probeerde te maken dat dit toch echt de Russian market is en wij elkaar aankijken en in de lach schieten. We verkennen vervolgens Phnom Phen verder te voet. Ontdekken veel leuke winkeltjes en ben verbaasd hoeveel toch wel moderne galerietjes hier zijn. Eindigen bij Wat Phnom en Central Market. s’Avonds eten we bij Friends, een restaurantje dat gerund wordt door voormalige straatkinderen, een erg goed initiatief en het eten is er bovendien erg lekker.
Het koninklijk paleis en de zilveren pagode bezoeken we nog op zondagochtend maar ben daar niet zo van onder de indruk en merk dat ik het toch leuker vind om van het dagelijks leven te genieten. Phnom Phen is voor mijn gevoel niet veel verandert, vond het zelfs rustig, heb voor mijn gevoel minder armoede gezien dan destijds maar dat kan natuurlijk ook komen omdat ik inmiddels wel wat meer gereisd hebt en je er niet meer zo snel van opkijkt.
In de middag nemen we de bus terug naar Siem Reap en we hebben allemaal het gevoel alsof we naar huis gaan, grappig eigenlijk. Ben ook erg blij dat daar mijn project zit, is namelijk toch wat kleinschaliger en gemoedelijker. Zit nu dus al op de helft, tijd vliegt voorbij....
Tot snel, liefs Joyce
-
26 Juli 2009 - 06:28
Nicole:
Hi Joyce,
GEWELDIG!
Heerlijke verhalen en nog geweldigere foto's. Veel plezier nog
Groetjes,
Nicole
PS Het zou me niks verbazen als Lars ook met Renzo mee komt.... -
26 Juli 2009 - 11:46
Mieke:
ik kom ook!!!
x mieke -
26 Juli 2009 - 17:01
Jorna:
Hey Mullie,
Ja wat gaat die tijd snel, zeker als je zoveel meemaakt... Hier gaat hij ook voorbij met van alles en niks, maar jij maakt aan je foto's te zien een heleboel mooie dingen mee.. geniet verder en keep up the good work.
Groetjes,
Jorna.
ps. ben vandaag jaloers op Renzo (finish Tour) -
26 Juli 2009 - 18:32
Hans En Leonie:
Hey Joyce,
Prachtige foto's en prachtige kindjes. Geniet ervan en heel veel liefs uit Mestreech!
Hans en Leonie -
27 Juli 2009 - 17:00
Micha:
He Joyce,
Wat leuk om je verhalen weer te lezen. De tijd vliegt echt om he! Grappig dat je Siem Reap al als je thuis ziet.
Groetjes Micha
ps heb je mn mailtjes op hotmail ontvangen? -
29 Juli 2009 - 10:29
Lonneke:
Hai Joyce,
Wat was 't weer heerlijk wegdromen bij je verhaal en foto's! Fijn dat we zo met je kunnen meegenieten. Heb veel plezier deze laatste dagen, en alvast een mooie reis met Renzo gewenst.
XXX
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
