De derde week!
Door: Joyce Mulleners
Blijf op de hoogte en volg Joyce
29 Juli 2009 | Cambodja, Khett Siem Reab
Van dag tot dag...
Maandag 20 juli 2009
Inmiddels fiets ik de weg naar school vertrouwd en kijk je niet zo snel meer ergens van op. Blijf raar dat je hier op zo’n korte tijd toch ook een dagelijks ritme ontwikkeld. Moet er echt af en toe bij stil staan dat ik hier ben. Toch maak je elke dag weer andere dingen mee zoals vanochtend toen een groep monniken hun bedelronde deden door de straatjes op weg naar mijn school. Keek ik wel van op want dat heb ik hier nog niet zo vaak gezien.
Kinderen zijn weer blij me te zien en vandaag gaan we buiten de Engels les een ketting met een vlinder of bloem van ijzerdraad maken. Verbaasd kijken ze me aan als ik ze ieder een ijzerdraadje geef, maar eenmaal uitgelegd, beginnen ze vlijtig te buigen en hun eigen creaties van een vlinder of bloem in elkaar te steken. Ik hang ze aan een gekleurd lintje en ze zijn er echt helemaal blij mee.
Op de terugweg krijg ik een lekke band en bij een reparatiewinkeltje leggen ze er voor 3 USD een hele nieuwe op. Kan ik er voorlopig weer even tegenaan, mag ik hopen.
Dinsdag 21 juli 2009
Vandaag maken we een eigen memoriespel. Maak van elke letter van het alfabet twee kaartjes met een woord en laat ieder kind vervolgens twee kaartjes kleuren, zijn ze even stil want kleuren vinden ze helemaal geweldig. In de middag maken we ons memoriespel af en spelen we in zes groepjes het spel. Ben best trots, hoe je met weinig middelen toch iets leuks kunt bereiken, de kinderen hebben echt plezier en daar gaat het om.
In een hevige regenbui fietsen we naar huis, verscholen in mijn poncho fiets ik zo snel mogelijk maar eigenlijk heeft het weinig zin, ben drijfnat als ik thuiskom. De monsoon wordt steeds heftiger, straten staan echt helemaal blank. Neem daarom een tuktuk naar Siem Reap en ook het zelf afdingen lukt me steeds beter. Als ik mijn weblog aan het bijwerken ben, raak ik in gesprek met een fotograaf die momenteel aan twee onderwerpen over Cambodja aan het werken is. Hij laat me wat van zijn werk zien en in korte tijd worden weet ik hoeveel fotografietermen naar mijn oren geslingerd, erg inspirerend om zijn afdrukken te zien, dan heb ik echt maar kiekjes...
Same Same but different, deze spreuk is hier wel erg vaak van toepassing, ook vanavond weer... Je moet er waarschijnlijk bij geweest zijn om het te begrijpen maar wij hebben er kostelijk om gelachen. Zaten te eten bij Cambodian Soup, toen een meisje enthousiast op Agnes afstapte en haar aanzag voor een vriendin. Later komt dus dat bewuste meisje en volgens de ober zijn ze dus wel “same, same...” om Agnes een hand onder de riem te steken maken wij er maar snel “but different” van.
Woensdag 22 juli 2009
Vandaag was een indrukwekkende dag. Ik ben naar een van de dorpen geweest waar mijn kinderen vandaan komen. We gaan samen met een van de meisjes uit mijn klas en haar zusje hun moeder bezoeken om te zien hoe ze wonen. COID doet dit regelmatig om ook iets meer achtergrond van de kinderen te weten te komen. We volgen een stukje de hoofdweg langs school en slaan dan rechts in een zandpad op. Het meisje wijst op een klein hutje aan de rechterkant en haar moeder komt aangelopen met haar kleine broertje op de arm. Deze 28 jarige vrouw woont hier met haar moeder en drie kinderen van acht, vijf en drie. Vader woont bij zijn tweede vrouw. Er wonen nog een aantal andere gezinnen, een met vijf kinderen waarvan er ook twee bij ons zitten maar waar de vader alcohol verslaafd van is en een vrouwtje heeft haar eerste kindje van 6 maanden oud op de arm. Ze leven hier met een heel gezin van 5000 riel, ongeveer 1,25 USD, per dag en de alleenstaande moeder van nog minder. Zou eigenlijk zoveel willen doen als ik deze armoede zie, maar dat is helaas onmogelijk. We hebben wel een zak rijst meegenomen en nemen ons voor om volgende week nog een zak kleren te brengen. Weet zeker dat het dan meteen op de juiste plek terecht komt. Ben erg onder de indruk en erg aangedaan... zeker als ik me de toekomst voor deze kinderen voor ogen houdt.
Donderdag 23 juli 2009
Vanochtend samen met Celine op de fiets naar Anjali, het project waar zij de afgelopen vier weken haar steentje heeft bijgedragen. Hier komen dagelijks 74 kinderen om les te volgen. Dit door Westerlingen gerunde project is een groot verschil met ons eigen project, er zit hier veel meer structuur in het lesprogramma en er zijn veel meer middelen. Wel heerst er meer chaos en hebben de kinderen minder discipline. Wel ontzettend leuk om te zien, nu ik zo een aantal projecten bezocht heb, krijg je ook een beter beeld van de verschillende NGO’s hier in Siem Reap.
Tussen de middag neem ik met Karlijn de tuktuk naar Psar Leu om nog wat spulletjes voor het project te kopen. Nemen ons voor om de laatste week eens op te ruimen en even te inventariseren wat er nog nodig is. Wil het in ieder geval met een goed gevoel achterlaten volgende week vrijdag en aangezien het hier toch allemaal iets langer duurt om iets te regelen, kun je maar beter op tijd beginnen.
Middag heb ik dan ook gebruikt om nog het een en ander voor onze eigen school qua structuur uit te werken. Pas het weekprogramma aan, werk het verder uit en maak een logboek welk de Khmer leraren en toekomstige vrijwilligers kunnen gebruiken. Ben benieuwd in hoeverre hier iets mee gedaan wordt maar vind voor mezelf dat ik dit gewoon moet doen.
Vrijdag 24 juli 2009
Om te vieren dat het nieuwe lokaaltje klaar is trakteren we op cake en maken als eerste een “ kunstwerkje” met de allerkleinsten zodat ook hun lokaaltje er vrolijk uitziet. Celine en Jeanett zijn mee naar ons project vanochtend en kunnen mooi een handje helpen. We beginnen met het beschilderen van een laken. De handjes worden een voor een netjes geverfd, op het laken gedrukt en vervolgens met zeep gewassen. Hebben we er meteen een handjes wassen workshop aan gekoppeld. Het resultaat is erg kleurrijk en leuk geworden.
Met de grotere klas vouw ik vissen van origami en maken daar een slinger van. Trots als ze zijn op hun eigen creaties. In de middag maken we een slinger van vogels en als ik aan het einde van de dag school verlaat, ben ik trots hoe ons lokaaltje er langzaam leuk uit begint te zien. Volgende week ga ik nog een aantal knutselwerkjes maken en een collage van de foto’s om op te hangen.
Tussen de middag afscheid genomen van Agnes, vind het ontzettend jammer dat ze weg is, hebben toch veel gedeeld de afgelopen drie weken. Kreeg nog een lief kaartje en we zien ons wel weer in Nederland.
Zoals jullie lezen gaat hier alles lekker zijn gangetje, heb zelfs nu het gevoel dat ik af en toe tijd te kort heb, tot snel, liefs Joyce
Maandag 20 juli 2009
Inmiddels fiets ik de weg naar school vertrouwd en kijk je niet zo snel meer ergens van op. Blijf raar dat je hier op zo’n korte tijd toch ook een dagelijks ritme ontwikkeld. Moet er echt af en toe bij stil staan dat ik hier ben. Toch maak je elke dag weer andere dingen mee zoals vanochtend toen een groep monniken hun bedelronde deden door de straatjes op weg naar mijn school. Keek ik wel van op want dat heb ik hier nog niet zo vaak gezien.
Kinderen zijn weer blij me te zien en vandaag gaan we buiten de Engels les een ketting met een vlinder of bloem van ijzerdraad maken. Verbaasd kijken ze me aan als ik ze ieder een ijzerdraadje geef, maar eenmaal uitgelegd, beginnen ze vlijtig te buigen en hun eigen creaties van een vlinder of bloem in elkaar te steken. Ik hang ze aan een gekleurd lintje en ze zijn er echt helemaal blij mee.
Op de terugweg krijg ik een lekke band en bij een reparatiewinkeltje leggen ze er voor 3 USD een hele nieuwe op. Kan ik er voorlopig weer even tegenaan, mag ik hopen.
Dinsdag 21 juli 2009
Vandaag maken we een eigen memoriespel. Maak van elke letter van het alfabet twee kaartjes met een woord en laat ieder kind vervolgens twee kaartjes kleuren, zijn ze even stil want kleuren vinden ze helemaal geweldig. In de middag maken we ons memoriespel af en spelen we in zes groepjes het spel. Ben best trots, hoe je met weinig middelen toch iets leuks kunt bereiken, de kinderen hebben echt plezier en daar gaat het om.
In een hevige regenbui fietsen we naar huis, verscholen in mijn poncho fiets ik zo snel mogelijk maar eigenlijk heeft het weinig zin, ben drijfnat als ik thuiskom. De monsoon wordt steeds heftiger, straten staan echt helemaal blank. Neem daarom een tuktuk naar Siem Reap en ook het zelf afdingen lukt me steeds beter. Als ik mijn weblog aan het bijwerken ben, raak ik in gesprek met een fotograaf die momenteel aan twee onderwerpen over Cambodja aan het werken is. Hij laat me wat van zijn werk zien en in korte tijd worden weet ik hoeveel fotografietermen naar mijn oren geslingerd, erg inspirerend om zijn afdrukken te zien, dan heb ik echt maar kiekjes...
Same Same but different, deze spreuk is hier wel erg vaak van toepassing, ook vanavond weer... Je moet er waarschijnlijk bij geweest zijn om het te begrijpen maar wij hebben er kostelijk om gelachen. Zaten te eten bij Cambodian Soup, toen een meisje enthousiast op Agnes afstapte en haar aanzag voor een vriendin. Later komt dus dat bewuste meisje en volgens de ober zijn ze dus wel “same, same...” om Agnes een hand onder de riem te steken maken wij er maar snel “but different” van.
Woensdag 22 juli 2009
Vandaag was een indrukwekkende dag. Ik ben naar een van de dorpen geweest waar mijn kinderen vandaan komen. We gaan samen met een van de meisjes uit mijn klas en haar zusje hun moeder bezoeken om te zien hoe ze wonen. COID doet dit regelmatig om ook iets meer achtergrond van de kinderen te weten te komen. We volgen een stukje de hoofdweg langs school en slaan dan rechts in een zandpad op. Het meisje wijst op een klein hutje aan de rechterkant en haar moeder komt aangelopen met haar kleine broertje op de arm. Deze 28 jarige vrouw woont hier met haar moeder en drie kinderen van acht, vijf en drie. Vader woont bij zijn tweede vrouw. Er wonen nog een aantal andere gezinnen, een met vijf kinderen waarvan er ook twee bij ons zitten maar waar de vader alcohol verslaafd van is en een vrouwtje heeft haar eerste kindje van 6 maanden oud op de arm. Ze leven hier met een heel gezin van 5000 riel, ongeveer 1,25 USD, per dag en de alleenstaande moeder van nog minder. Zou eigenlijk zoveel willen doen als ik deze armoede zie, maar dat is helaas onmogelijk. We hebben wel een zak rijst meegenomen en nemen ons voor om volgende week nog een zak kleren te brengen. Weet zeker dat het dan meteen op de juiste plek terecht komt. Ben erg onder de indruk en erg aangedaan... zeker als ik me de toekomst voor deze kinderen voor ogen houdt.
Donderdag 23 juli 2009
Vanochtend samen met Celine op de fiets naar Anjali, het project waar zij de afgelopen vier weken haar steentje heeft bijgedragen. Hier komen dagelijks 74 kinderen om les te volgen. Dit door Westerlingen gerunde project is een groot verschil met ons eigen project, er zit hier veel meer structuur in het lesprogramma en er zijn veel meer middelen. Wel heerst er meer chaos en hebben de kinderen minder discipline. Wel ontzettend leuk om te zien, nu ik zo een aantal projecten bezocht heb, krijg je ook een beter beeld van de verschillende NGO’s hier in Siem Reap.
Tussen de middag neem ik met Karlijn de tuktuk naar Psar Leu om nog wat spulletjes voor het project te kopen. Nemen ons voor om de laatste week eens op te ruimen en even te inventariseren wat er nog nodig is. Wil het in ieder geval met een goed gevoel achterlaten volgende week vrijdag en aangezien het hier toch allemaal iets langer duurt om iets te regelen, kun je maar beter op tijd beginnen.
Middag heb ik dan ook gebruikt om nog het een en ander voor onze eigen school qua structuur uit te werken. Pas het weekprogramma aan, werk het verder uit en maak een logboek welk de Khmer leraren en toekomstige vrijwilligers kunnen gebruiken. Ben benieuwd in hoeverre hier iets mee gedaan wordt maar vind voor mezelf dat ik dit gewoon moet doen.
Vrijdag 24 juli 2009
Om te vieren dat het nieuwe lokaaltje klaar is trakteren we op cake en maken als eerste een “ kunstwerkje” met de allerkleinsten zodat ook hun lokaaltje er vrolijk uitziet. Celine en Jeanett zijn mee naar ons project vanochtend en kunnen mooi een handje helpen. We beginnen met het beschilderen van een laken. De handjes worden een voor een netjes geverfd, op het laken gedrukt en vervolgens met zeep gewassen. Hebben we er meteen een handjes wassen workshop aan gekoppeld. Het resultaat is erg kleurrijk en leuk geworden.
Met de grotere klas vouw ik vissen van origami en maken daar een slinger van. Trots als ze zijn op hun eigen creaties. In de middag maken we een slinger van vogels en als ik aan het einde van de dag school verlaat, ben ik trots hoe ons lokaaltje er langzaam leuk uit begint te zien. Volgende week ga ik nog een aantal knutselwerkjes maken en een collage van de foto’s om op te hangen.
Tussen de middag afscheid genomen van Agnes, vind het ontzettend jammer dat ze weg is, hebben toch veel gedeeld de afgelopen drie weken. Kreeg nog een lief kaartje en we zien ons wel weer in Nederland.
Zoals jullie lezen gaat hier alles lekker zijn gangetje, heb zelfs nu het gevoel dat ik af en toe tijd te kort heb, tot snel, liefs Joyce
-
29 Juli 2009 - 11:34
Eef:
het is echt uniek om te blijven zien hoe die mensen leven en wonen he. snap heel goed dat je wat wilt doen, maar wat je nu doet, doet hun al enorm veel goed. gaaf hoor om mee te maken.spannend dat renzo bijna komt niet? tot het volgende verhaal, verheug me er al weer op, groeten eef, veel plezier nog en succes met je laatste week daar.
-
29 Juli 2009 - 17:30
Micha:
He Joyce,
Je wordt echt creabea zeg! Geniet vna de laatste dagen met de kindjes..
Nog eeen paar daagjes aftellen en dan is Renzo er alweer. De tijd vliegt echt he!
groetjes Micha -
30 Juli 2009 - 05:33
Hans:
Heb weer genoten van jouw belevingen daar in Cambodja. Goed werk gedaan.Wens je veel plezier toe in je laatste week daar en ik hoop dat je met Renzo een fijne vakantie zult hebben.Liefs, Hans -
30 Juli 2009 - 20:15
Sarina & Sylvain:
Fijn om te zien dat je er elke dag weer voor zorgt dat die kinderen een mooie glimlach op hun gezicht hebben! Meid, we zijn erg trots op je dat je eindelijk de stap hebt genomen, waar je al zo lang op gewacht hebt. Geef de kids een dikke kus van ons en maak er de laatste weken nog een super vakantie van met Renzo. We zien elkaar snel.
Sylvain & Sarina -
30 Juli 2009 - 20:26
John Golsteijn:
Joyce het is echt fascinerend. Jouw leven daar in armoede en ook weer een stukje rijkdom wat je deze kinderen kunt geven. Moet toch wel een bijzonder en voldaan gevoel geven.
Tot volgende keer.
Gr. John -
30 Juli 2009 - 20:42
Bob En Lin:
Hey die Joyce,
Wat ben je toch creatief met verf en papier. En wat kun je toch mooi vertellen. Je zou eigenlijk een boek moeten schijven. Wie weet krijg je nog wel via waarbenjijnu een reactie van een uitgever haha.., Nee, zal het deze keer niet flikken :-))
Hartstikke bedankt trouwens nog voor de leuke kleertjes voor Britt. Lin vraagt zich af waar je toch zo'n leuke dingen weet uit te halen. Heel veel sterkte trouwens straks als de tijd is aangebroken dat je daar afscheid moet gaan nemen, We denken aan je en je bent onze helding. Dikke kus van ons en van Britt.
XXX -
04 Augustus 2009 - 09:33
Riny Ruyters:
Wat een geweldig verslag om steeds weer te lezen. Nog veel plezier!
Groetjes Riny Ruyters
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
