Nepal
Door: Joyce Mulleners
Blijf op de hoogte en volg Joyce
01 September 2005 | Nepal, Pokhara
Namaste!
Het is ongelooflijk hoeveel militaire controleposten we passeren op onze rit naar Katmandu, enkel ter controle voor maoisten. In Dwarika’s worden we goed ontvangen en het hotel is echt geweldig, een oud paleis helemaal opgeknapt in de oude Newari stijl. Na aankomst nemen we een taxi naar Durbar Square, het hart van Kathmandu. Aan de rand van het plein staat de Kumari Ghar, het verblijf van de levende godin. We kunnen haar net even zien, ze verschijnt immers af en toe aan een raam op de binnenplaats. De Kumari wordt gekozen op de leeftijd van vier jaar en blijft godin tot haar eerste menstruatie. Gedurende deze hele periode mogen haar voeten de grond niet raken en ze mag ongeveer dertien keer per jaar haar verblijf verlaten tijdens festivals. Na haar eerste menstruatie is ze godin af en wil niemand meer met haar trouwen omdat Hindoes geloven dat ze dan onrein is. Het is dus eigenlijk echt een arm grietje. Ook baby’s worden hier trouwens al heel vroeg sterk rond de ogen opgemaakt en dragen oorbellen omdat ze geloven dat ze dan meer op de goden lijken.
Hindoeisme gelooft in de levenscyclus, geboorte en wedergeboorte en door een goed karma, goede dingen doen tijdens je leven, de levenscyclus te ontstijgen en het hogere te bereiken. Hindoeisme kent drie basisprincipes: de puja, vrouwen brengen elke morgen offers, bloemen, rijst en yoghurt, naar lokale tempeltjes, de crematies en het kastensysteem. Vishnu, Shiva, Brahma en Ganesh zijn de belangrijkste Hindoe goden en de heilige dieren in het Hindoeisme zijn de muis, slang, aap, hond, pauw en uitaard de heilige koe, die je overal op straat ziet liggen en waar netjes omheengereden wordt. Dieren als de eend, kip, geit en buffel zijn onrein en worden geofferd.
We dwalen verder tussen de Newari architectuur van Durbar square, lopen langs de hippie tempel en de tempel voor de erotiek en voor we het in de gaten hebben, liggen er ook bloemen op mijn hoofd en heb ik een rode stip op mijn voorhoofd voor goed geluk. De stippen op het voorhoofd hebben verschillende betekenissen, rood voor goed geluk, geel voor wijsheid en wit voor vredigheid.
Die avond eten we een zesgangen Nepalees menu welk begint met een aantal kleine hapjes waarvan we er een aan de goden moeten offeren, gevolgd door momos, een soort noedels, groentesoep, verschillende soorten curries met rijst en dal, mango mousse en masala thee. We hebben dus niet te klagen.
Fietsen naar Patan is voor ons geen optie, ze rijden hier links en het is echt een wirwar van fietsers, brommers, motors, auto’s, bussen en niet te vergeten koeien. We nemen dus wijselijk een taxi en komen hier terecht in het Janai Purnima festival. Een jaarlijks festival waarbij je gezegend wordt door een priester en een geel, oranje en rood armbandje krijgt omgewikkeld welk je anderhalve maand moet dragen, dan aan je broek moet binden omdat het een koeienstaart symboliseert die je vervoermiddel is naar Yama, de hemel.
In de namiddag gaan we naar Pashupathinath. Hindoes worden hier gecremeerd en dit gebeurt in het openbaar omdat ze geloven dat zodra iemand gestorven is, de ziel meteen het lichaam heeft verlaten en het lichaam terug moet naar de natuur. Een crematie vindt ook binnen enkele uren na het overlijden plaats en voor ons is het toch redelijk luguber om te zien. Ze leggen de overledene immers op een brandstapel en steken dit aan bij het gezicht, het meest onreine deel van de overleden persoon. Alleen mannen mogen dit ritueel bijwonen omdat vrouwen hier niet sterk genoeg voor zijn. De as wordt vervolgens in de Bagmati rivier gestrooid welke uitmondt in de voor Hindoes heilige rivier, de Ganges in India. Er zijn drie verschillende crematieplaatsen, degene voor de tempel is voor de Koninklijke familie, degene ernaast voor de rijkere Nepalezen en iets verder op zijn er een viertal voor de armere Nepalezen. Verder leven er veel Sadhu’s bij deze tempel gezamenlijk of in kleine grotwoningen. Omdat eenmaal besloten voor het leven van heilige man, je je aan een aantal voorwaarden moet houden en dus in complete afzondering van de buitenwereld moet leven of in een groep met andere saddhu’s.
In Thamel, de backpackerswijk van Katmandu is het een aaneenschakeling van winkeltjes met souvenirs, boeken en namaak buitensportartikelen. We duiken weer even in deze hectiek en kopen teveel souvenirs.
We hebben de Mount Everest niet beklommen, maar wel in ons hart gesloten!
Met Buddha Air maken we een vlucht over de toppen van de Himalaya. Het uitzicht is echt top en nu pas heb je in de gaten hoe hoog deze pieken zijn. Vanaf de Tibetaanse hoogvlakte leken het vaak maar heuvels, maar daar waren we op meer dan 5000 meter dus dan heb je dat niet zo in de gaten. De Everest torent er boven uit en helemaal vanuit de cockpit is dit een geweldige kick.
De Boddnath stupa is een van de grootste van de wereld en de omringende Tibetaanse wijk is zeer levendig en het Tibetaans Boeddhisme kan hier nog zonder enige restricties aangehangen worden. Je voelt meteen het verschil in sfeer met de kloosters in Tibet en hier staat uiteraard wel een foto van de veertiende Dalai Lama, welke overal in Tibet verboden is.
In alle vroegte lopen we naar de markt nabij Pashupathinath waar de vele kleurpigmenten verkocht worden. Aan de rand van de tempel zitten al pelgrims te wachten en lopen zelfs koeien rond met een rood stipje op hun kop. In het Guesthouse voor Saddhu’s is het “free meal voor everybody” en ook ons wordt aangeboden om vanavond te komen eten. Het is toch een vreemd gezicht, bij de entree staat een heilige koe met kalf van wat stro te eten en verder zitten er alleen maar heilige mannen binnen.
De volgende ochtend reizen we door naar Pokhara, in onze ogen een echt backpackersdorp aan de rand van het Phewa meer dat de basis is voor trekkings in het Annapurnagebergte. Zes van de tien hoogste toppen ter wereld kun je vanaf hier bij helder weer zien. Verder is het een lange straat met cafeetjes, winkeltjes, kappers en Lassi barretjes, sapbarretjes waar ze lassie, een Indiaas yoghurtdrankje verkopen. We steunen uiteraard weer goed de lokalen en Renzo heeft zich zelfs voor 80 roepie, 80 eurocent laten scheren. Ook proberen we weer “local food” en dit maal is het Biryani, gestoomde rijst met noten, rozijnen en ander gedroogd fruit, massala, een groentencurrie en chapati, Indiaas brood.
We maken een korte trekking naar Dhampoes op bijna 1600 meter. In de monsoon is dit niet alles, uitgerust met hoezen om onze benen tegen de bloedzuigers, een regenponcho en petje vertrekken we vanuit Phedi voor de eerste anderhalf uur klimmen. De mist verpest een beetje ons uitzicht maar na een tijdje trekt het open en is de verrassing des te groter. Het uitzicht over de vallei is echt waanzinnig. We trekken verder door de rijstvelden, balanceren over smalle paadjes en bruggetjes, passeren talloze kleine dorpen waar de kippen, geiten en buffels op het erf staan en worden we blij van de vriendelijke Nepalese gezichten. De monsoon heeft dus ook zijn charme. Al het vervoer gebeurt hier in rieten manden die op het hoofd worden gedragen. Op de terugweg lopen we een Nepali tegemoet die zo’n twintig kippen in rieten manden op zijn rug heeft bengelen.
Op de terugweg stoppen we bij een kamp waar momenteel zo’n 2000 Tibetaanse vluchtelingen wonen. Deze mensen hebben destijds de hele tocht over de Himalaya gemaakt en zijn Tibet ontvlucht. Hier in Nepal wordt ons pas goed duidelijk hoe onderdrukt de Tibetanen zijn en hopen ook wij op een Free Tibet in de toekomst.
Alleen baart de onstabiele situatie in Nepal ook zorgen. De militaire controle is erg groot en de Maoisten zorgen voor veel onrust, zoals je in de Himalayan, Nepalese krant, leest. Deze rebellengroep is gebaseerd op communistische beginselen en heeft onenigheid met de huidige Nepalese regering en willen een regeringsverandering bewerkstelligen. Voor jullie gemoedsrust, tegen reizigers hebben ze niks want die zorgen enkel voor economisch groei.
In de morgen staan mensen zich te wassen aan de centrale waterpompen, vervoeren hun versgeplukte grassen voor de kudde op de fiets en lopen kinderen tegen tienen in hun schooluniform naar school. Van Pokhara naar Chitwan National Park rijden we de Terai in, een heel ander landschap, veel vlakker, groener en het klimaat is veel tropischer en erg vochtig. We logeren in Baghmara jungle lodge en we vinden het opvallende hoeveel mensen er aan de rand en in het nationale park wonen. De bedreiging voor wilde dieren is hier toch redelijk groot en ze hebben dan ook voorzorgsmaatregelen genomen om de neushoorns op afstand te houden.
We zitten al weer om half acht in de kano op krokodillenjacht en vervolgen met een jungle walk. Heel serieus horen we de regels: als we een neushoorn tegenkomen, in een boom klimmen indien die er staan en anders zigzaggend wegrennen, als we een wilde beer tegenkomen, groeperen dan vertrekt hij vanzelf en als we een tijger tegenkomen, rustig weglopen dan doet deze hetzelfde. Dit baart me toch enigszins zorgen, maar we zijn er nog anders niet dit verslag. Met de enkels tot in de modder badderen we door het drassige woud, zien slechts enkele herten, pauwen en vogels en zijn opgelucht dat we de rest niet zijn tegengekomen.
In het olifantenfokcentrum staat een drie dagen oud olifantenjong. Hij komt zijn verzorger ongeveer tot aan het middel en haalt nu al kattenkwaad uit. Verder staan er nog zo’n tien jonge olifanten tot twee jaar. Na hun tweede beginnen ze met het opleiden van de olifanten en worden ze gebruikt voor het toerisme, transport, opsporen wildlife en lokaliseren gewonde dieren, bosbouw, toegankelijk maken onontgonnen gebieden en uiteraard voor festivals en officiele gelegenheden. Aan de rand van de rivier is een mahout zijn olifant aan het wassen. Dit dagelijks ritueel gebeurt grondig en op een gegeven moment ligt de olifant helemaal onder, alleen zijn slurf komt af en toe boven om adem te halen.
We klimmen op de olifant en zijn klaar om de neushoorn te spotten. Het is niet alles boven in zo’n mandje, het wiebelt aardig en als we toch een vrij diepe rivier moeten doorkruisen, begin ik zenuwachtig te lachen. Dan gaan we verder door het riet, de olifant is niet meer te zien, alleen het hoofd van de mahout en die twee van ons steken er nog boven uit. We vragen ons af hoe je hier een neushoorn moet zien. We zien inmiddels talloze herten maar nog niet hetgeen waarvoor we kwamen totdat Renzo aangeeft dat hij iets ziet bewegen. Ook de mahout signaleert het en plots gaan we in een veel sneller tempo maar wel de andere kant uit. Ik wordt toch een beetje nerveus en in heel gebrekkig Engels maakt hij ons duidelijk dat het een mannelijke wilde olifant is die nogal eens “dangerous” kunnen ziijn. We hobbelen verder richting rivier en hebben de indruk dat we de neushoorns kunnen vergeten, danig teleurgesteld. Dan ... staat er een rustig aan de oever van de rivier te grazen. Onze Big Five is compleet.
Ook wij zijn op het Preuvenemint geweest en hebben Nepalese dal baat, gestoomde rijst, groentencurrie en linzensoep geproefd. Kosten 1/10 preuvelap.
By the way we schamen ons voor de Europese backpacker, type drie weken niet geschoren, meer dan een week geen douche gezien en afdingen op 5 eurocent. We kunnen ons goed voorstellen dat de mensen hier niet altijd een heel positief beeld over ons hebben.
Verder voelen we ons bij de gelukkigen op deze wereld en wordt dat besef hier alleen maar veel groter.
Het is ongelooflijk hoeveel militaire controleposten we passeren op onze rit naar Katmandu, enkel ter controle voor maoisten. In Dwarika’s worden we goed ontvangen en het hotel is echt geweldig, een oud paleis helemaal opgeknapt in de oude Newari stijl. Na aankomst nemen we een taxi naar Durbar Square, het hart van Kathmandu. Aan de rand van het plein staat de Kumari Ghar, het verblijf van de levende godin. We kunnen haar net even zien, ze verschijnt immers af en toe aan een raam op de binnenplaats. De Kumari wordt gekozen op de leeftijd van vier jaar en blijft godin tot haar eerste menstruatie. Gedurende deze hele periode mogen haar voeten de grond niet raken en ze mag ongeveer dertien keer per jaar haar verblijf verlaten tijdens festivals. Na haar eerste menstruatie is ze godin af en wil niemand meer met haar trouwen omdat Hindoes geloven dat ze dan onrein is. Het is dus eigenlijk echt een arm grietje. Ook baby’s worden hier trouwens al heel vroeg sterk rond de ogen opgemaakt en dragen oorbellen omdat ze geloven dat ze dan meer op de goden lijken.
Hindoeisme gelooft in de levenscyclus, geboorte en wedergeboorte en door een goed karma, goede dingen doen tijdens je leven, de levenscyclus te ontstijgen en het hogere te bereiken. Hindoeisme kent drie basisprincipes: de puja, vrouwen brengen elke morgen offers, bloemen, rijst en yoghurt, naar lokale tempeltjes, de crematies en het kastensysteem. Vishnu, Shiva, Brahma en Ganesh zijn de belangrijkste Hindoe goden en de heilige dieren in het Hindoeisme zijn de muis, slang, aap, hond, pauw en uitaard de heilige koe, die je overal op straat ziet liggen en waar netjes omheengereden wordt. Dieren als de eend, kip, geit en buffel zijn onrein en worden geofferd.
We dwalen verder tussen de Newari architectuur van Durbar square, lopen langs de hippie tempel en de tempel voor de erotiek en voor we het in de gaten hebben, liggen er ook bloemen op mijn hoofd en heb ik een rode stip op mijn voorhoofd voor goed geluk. De stippen op het voorhoofd hebben verschillende betekenissen, rood voor goed geluk, geel voor wijsheid en wit voor vredigheid.
Die avond eten we een zesgangen Nepalees menu welk begint met een aantal kleine hapjes waarvan we er een aan de goden moeten offeren, gevolgd door momos, een soort noedels, groentesoep, verschillende soorten curries met rijst en dal, mango mousse en masala thee. We hebben dus niet te klagen.
Fietsen naar Patan is voor ons geen optie, ze rijden hier links en het is echt een wirwar van fietsers, brommers, motors, auto’s, bussen en niet te vergeten koeien. We nemen dus wijselijk een taxi en komen hier terecht in het Janai Purnima festival. Een jaarlijks festival waarbij je gezegend wordt door een priester en een geel, oranje en rood armbandje krijgt omgewikkeld welk je anderhalve maand moet dragen, dan aan je broek moet binden omdat het een koeienstaart symboliseert die je vervoermiddel is naar Yama, de hemel.
In de namiddag gaan we naar Pashupathinath. Hindoes worden hier gecremeerd en dit gebeurt in het openbaar omdat ze geloven dat zodra iemand gestorven is, de ziel meteen het lichaam heeft verlaten en het lichaam terug moet naar de natuur. Een crematie vindt ook binnen enkele uren na het overlijden plaats en voor ons is het toch redelijk luguber om te zien. Ze leggen de overledene immers op een brandstapel en steken dit aan bij het gezicht, het meest onreine deel van de overleden persoon. Alleen mannen mogen dit ritueel bijwonen omdat vrouwen hier niet sterk genoeg voor zijn. De as wordt vervolgens in de Bagmati rivier gestrooid welke uitmondt in de voor Hindoes heilige rivier, de Ganges in India. Er zijn drie verschillende crematieplaatsen, degene voor de tempel is voor de Koninklijke familie, degene ernaast voor de rijkere Nepalezen en iets verder op zijn er een viertal voor de armere Nepalezen. Verder leven er veel Sadhu’s bij deze tempel gezamenlijk of in kleine grotwoningen. Omdat eenmaal besloten voor het leven van heilige man, je je aan een aantal voorwaarden moet houden en dus in complete afzondering van de buitenwereld moet leven of in een groep met andere saddhu’s.
In Thamel, de backpackerswijk van Katmandu is het een aaneenschakeling van winkeltjes met souvenirs, boeken en namaak buitensportartikelen. We duiken weer even in deze hectiek en kopen teveel souvenirs.
We hebben de Mount Everest niet beklommen, maar wel in ons hart gesloten!
Met Buddha Air maken we een vlucht over de toppen van de Himalaya. Het uitzicht is echt top en nu pas heb je in de gaten hoe hoog deze pieken zijn. Vanaf de Tibetaanse hoogvlakte leken het vaak maar heuvels, maar daar waren we op meer dan 5000 meter dus dan heb je dat niet zo in de gaten. De Everest torent er boven uit en helemaal vanuit de cockpit is dit een geweldige kick.
De Boddnath stupa is een van de grootste van de wereld en de omringende Tibetaanse wijk is zeer levendig en het Tibetaans Boeddhisme kan hier nog zonder enige restricties aangehangen worden. Je voelt meteen het verschil in sfeer met de kloosters in Tibet en hier staat uiteraard wel een foto van de veertiende Dalai Lama, welke overal in Tibet verboden is.
In alle vroegte lopen we naar de markt nabij Pashupathinath waar de vele kleurpigmenten verkocht worden. Aan de rand van de tempel zitten al pelgrims te wachten en lopen zelfs koeien rond met een rood stipje op hun kop. In het Guesthouse voor Saddhu’s is het “free meal voor everybody” en ook ons wordt aangeboden om vanavond te komen eten. Het is toch een vreemd gezicht, bij de entree staat een heilige koe met kalf van wat stro te eten en verder zitten er alleen maar heilige mannen binnen.
De volgende ochtend reizen we door naar Pokhara, in onze ogen een echt backpackersdorp aan de rand van het Phewa meer dat de basis is voor trekkings in het Annapurnagebergte. Zes van de tien hoogste toppen ter wereld kun je vanaf hier bij helder weer zien. Verder is het een lange straat met cafeetjes, winkeltjes, kappers en Lassi barretjes, sapbarretjes waar ze lassie, een Indiaas yoghurtdrankje verkopen. We steunen uiteraard weer goed de lokalen en Renzo heeft zich zelfs voor 80 roepie, 80 eurocent laten scheren. Ook proberen we weer “local food” en dit maal is het Biryani, gestoomde rijst met noten, rozijnen en ander gedroogd fruit, massala, een groentencurrie en chapati, Indiaas brood.
We maken een korte trekking naar Dhampoes op bijna 1600 meter. In de monsoon is dit niet alles, uitgerust met hoezen om onze benen tegen de bloedzuigers, een regenponcho en petje vertrekken we vanuit Phedi voor de eerste anderhalf uur klimmen. De mist verpest een beetje ons uitzicht maar na een tijdje trekt het open en is de verrassing des te groter. Het uitzicht over de vallei is echt waanzinnig. We trekken verder door de rijstvelden, balanceren over smalle paadjes en bruggetjes, passeren talloze kleine dorpen waar de kippen, geiten en buffels op het erf staan en worden we blij van de vriendelijke Nepalese gezichten. De monsoon heeft dus ook zijn charme. Al het vervoer gebeurt hier in rieten manden die op het hoofd worden gedragen. Op de terugweg lopen we een Nepali tegemoet die zo’n twintig kippen in rieten manden op zijn rug heeft bengelen.
Op de terugweg stoppen we bij een kamp waar momenteel zo’n 2000 Tibetaanse vluchtelingen wonen. Deze mensen hebben destijds de hele tocht over de Himalaya gemaakt en zijn Tibet ontvlucht. Hier in Nepal wordt ons pas goed duidelijk hoe onderdrukt de Tibetanen zijn en hopen ook wij op een Free Tibet in de toekomst.
Alleen baart de onstabiele situatie in Nepal ook zorgen. De militaire controle is erg groot en de Maoisten zorgen voor veel onrust, zoals je in de Himalayan, Nepalese krant, leest. Deze rebellengroep is gebaseerd op communistische beginselen en heeft onenigheid met de huidige Nepalese regering en willen een regeringsverandering bewerkstelligen. Voor jullie gemoedsrust, tegen reizigers hebben ze niks want die zorgen enkel voor economisch groei.
In de morgen staan mensen zich te wassen aan de centrale waterpompen, vervoeren hun versgeplukte grassen voor de kudde op de fiets en lopen kinderen tegen tienen in hun schooluniform naar school. Van Pokhara naar Chitwan National Park rijden we de Terai in, een heel ander landschap, veel vlakker, groener en het klimaat is veel tropischer en erg vochtig. We logeren in Baghmara jungle lodge en we vinden het opvallende hoeveel mensen er aan de rand en in het nationale park wonen. De bedreiging voor wilde dieren is hier toch redelijk groot en ze hebben dan ook voorzorgsmaatregelen genomen om de neushoorns op afstand te houden.
We zitten al weer om half acht in de kano op krokodillenjacht en vervolgen met een jungle walk. Heel serieus horen we de regels: als we een neushoorn tegenkomen, in een boom klimmen indien die er staan en anders zigzaggend wegrennen, als we een wilde beer tegenkomen, groeperen dan vertrekt hij vanzelf en als we een tijger tegenkomen, rustig weglopen dan doet deze hetzelfde. Dit baart me toch enigszins zorgen, maar we zijn er nog anders niet dit verslag. Met de enkels tot in de modder badderen we door het drassige woud, zien slechts enkele herten, pauwen en vogels en zijn opgelucht dat we de rest niet zijn tegengekomen.
In het olifantenfokcentrum staat een drie dagen oud olifantenjong. Hij komt zijn verzorger ongeveer tot aan het middel en haalt nu al kattenkwaad uit. Verder staan er nog zo’n tien jonge olifanten tot twee jaar. Na hun tweede beginnen ze met het opleiden van de olifanten en worden ze gebruikt voor het toerisme, transport, opsporen wildlife en lokaliseren gewonde dieren, bosbouw, toegankelijk maken onontgonnen gebieden en uiteraard voor festivals en officiele gelegenheden. Aan de rand van de rivier is een mahout zijn olifant aan het wassen. Dit dagelijks ritueel gebeurt grondig en op een gegeven moment ligt de olifant helemaal onder, alleen zijn slurf komt af en toe boven om adem te halen.
We klimmen op de olifant en zijn klaar om de neushoorn te spotten. Het is niet alles boven in zo’n mandje, het wiebelt aardig en als we toch een vrij diepe rivier moeten doorkruisen, begin ik zenuwachtig te lachen. Dan gaan we verder door het riet, de olifant is niet meer te zien, alleen het hoofd van de mahout en die twee van ons steken er nog boven uit. We vragen ons af hoe je hier een neushoorn moet zien. We zien inmiddels talloze herten maar nog niet hetgeen waarvoor we kwamen totdat Renzo aangeeft dat hij iets ziet bewegen. Ook de mahout signaleert het en plots gaan we in een veel sneller tempo maar wel de andere kant uit. Ik wordt toch een beetje nerveus en in heel gebrekkig Engels maakt hij ons duidelijk dat het een mannelijke wilde olifant is die nogal eens “dangerous” kunnen ziijn. We hobbelen verder richting rivier en hebben de indruk dat we de neushoorns kunnen vergeten, danig teleurgesteld. Dan ... staat er een rustig aan de oever van de rivier te grazen. Onze Big Five is compleet.
Ook wij zijn op het Preuvenemint geweest en hebben Nepalese dal baat, gestoomde rijst, groentencurrie en linzensoep geproefd. Kosten 1/10 preuvelap.
By the way we schamen ons voor de Europese backpacker, type drie weken niet geschoren, meer dan een week geen douche gezien en afdingen op 5 eurocent. We kunnen ons goed voorstellen dat de mensen hier niet altijd een heel positief beeld over ons hebben.
Verder voelen we ons bij de gelukkigen op deze wereld en wordt dat besef hier alleen maar veel groter.
-
01 September 2005 - 16:31
Lonneke:
Vanaf nu kan ik jullie helaas niet meer zo frequent volgen, maar zal proberen af en toe te kijken. Heb bovenstaande mail dan ook niet meer kunnen lezen wegens tijdgebrek, want moet helaas nog inpakken... Veel plezier nog!! -
01 September 2005 - 20:20
Jefte:
Lieve Joyce en Renzo,
Wat een prachtig verhaal weer. Waar halen jullie nog de tijd vandaan om zo uitgebreid te schrijven!!!Om in herhaling te vallen: het zijn wederom geweldige foto's.
Op de foto's van mijn prachtige neefje zullen jullie nog heel even moeten wachten. Hij maakt het overigens goed en als trotse tante zal ik hem snel showen. Sam en Sera zijn helemaal weg van hem.
Heel veel groetjes en een dikke kus van ons vier. -
02 September 2005 - 06:31
Raoul:
Klinkt allemaal weer fantastisch, lijkt of ik weer helemaal terug ben. Raar om te zien dat we op zelfde plekken zijn geweest. Enjoy! -
02 September 2005 - 08:31
Micha:
wat een superverhaal. Lijkt me echt super om op een olifant op zoek te gaan naar de neushoorn....
nog heel veel plezier
groetjes micha
he jefte,
hoe heet je nieuwe neefje eigenlijk? -
03 September 2005 - 18:46
Jorna:
Ha... Broer en schoonzus
Het blijft indrukwekkend wat jullie allemaal beleven, zien en meemaken.
Fijn dat er zo iets als internet bestaat, zodat wij ook mee kunnen genieten van jullie avonturen.
Super!!!
Have fun!!! -
04 September 2005 - 14:59
Nick Barton.:
Te gek wat jullie allemaal meemaken,schitterende foto's. Keep going and enjoy the rest of the trip. Groetjes Nick Petra en Kids. XXX -
05 September 2005 - 09:11
Rutger:
Hallo Renzo en Joyce,
Met veel interesse volgen wij jullie avontuur. Internet brengt jullie in ieder geval dichtbij. Geniet er van ! -
06 September 2005 - 17:02
Christophe En Nathalie:
Whawwww ! Super reis ! Nieks te maken met onze vakantie in Italie !
Groetjes
Bol -
08 September 2005 - 13:39
Ben En Lah Rutten Thailand:
wij volgen jullie op je wereldreis. de verslagen en foto,s zijn fantasties.
wij wensen jullie nog een voorspoedige en aangename voortzetting van deze mooie reis en wie weet hebben we nog contact hier in thailand waar jullie volgens inlichtingen eind deze maand aankomen.
wij wonen in chiangmai en ons telefoonnummer is + 053 399267.
heel veel groeten van ben lah en am -
09 September 2005 - 13:52
Maurice En Cindy:
He worldtravelers,
Wilde mam net even jullie site laten zien, want ze was wel benieuwd na wat ik haar al verteld had. Zie ik dat jullie alweer een nieuw bericht geplaatst hebben, en wat voor één! Ik vind 't geweldig om te zien en horen hoe jullie je verdiepen in de cultuur en levenswijze van de betreffende landen en hun bevolking!
Mam vond 't ook geweldig en van pap mocht ik er niet al te veel meer over vertellen, want mam raakt helemaal enthousiast en ziet 't wel zitten om ook 's een maand of zo op reis te gaan, maar wel pas als ze 'minder zijn gaan werken'! Dat duurt volgens mij dus nog wel ff!!!
De bruiloft van Christian en Sabrina vorige week was ook supergezellig! Zij zitten nu in Brazilie. Wij gaan trouwens a.s. dinsdag nog voor een weekje naar Bodrum, Turkije. Heerlijk!!!
Jullie zullen inmiddels wel in India gearriveerd zijn. We kijken uit naar jullie volgende bericht!
Veel plezier weer en veel liefs! -
10 September 2005 - 17:02
Bob:
Hey reizigers, leuek verhalen, maar ja, das wat iedereen al schrijft dus eigenlijk overbodig om het dan nog maar eens te zeggen. Goesje, Bangkok is dus een aanrader, maar ja, dat stond toch al voor volgend jaar op de planning, is volgens mij meer iets voor mij dan vietnam. Oh ja, zeg Joyce zeg eens tegen dat zaad van Renzo dat het vaart maakt, je moeder staat te springen om oma te worden, dat weet je toch, vandaar dat ze me gezegd heeft dat jullie een paar maanden langer mogen reizen zodat renzo's zaad nog wat tijd heeft om het eindelijk door te krijgen waar het naar toe moet zwemmen. Nou nog veel groetjes en tot over 6 maanden dan maar, en Joyce, een dikke kus van mij en Goesje, het bier blijft mooi op je wachten, mazzels, ik en Lin -
11 September 2005 - 13:22
Desiree:
Wat is het toch geweldig om jullie zo te kunnen volgen. Heb net alle verhalen nogmaals gelezen en alle foto's nog eens doorgenomen. Blijft leuk.
Veel plezier nog op jullie volgende reisdoelen en ik hoop dat jullie je altijd onder de gelukkigen op deze wereld blijven voelen!
groetjes Desiree
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
