De eerste dag...
Door: Joyce Mulleners
Blijf op de hoogte en volg Joyce
08 Juli 2009 | Cambodja, Khett Siem Reab
Good Morning teacher!
Om acht uur wordt ik opgehaald door Vanna, de oprichter van SOID en Steven, een Australische man die vanaf de oprichting in 2006 betrokken is bij de stichting. Met een tuktuk rijden we naar het project, Nicoline legt me onderweg nog het een en ander uit en ik moet even goed opletten want vanaf morgen mag ik deze weg fietsen. Ik schrijf een aantal herkenningspunten op en dan moet dat helemaal goed komen.
De stichting waarbij ik als vrijwilliger aan de slag ga heet SOID en bestaat uit een weeshuis met acht weeskinderen die onder de zorg staan van een Cambodjaanse vrouw en een schooltje met vier klassen waar s’ ochtends en s’ middags zo’n 120 kinderen naar toekomen. De jongste zijn tot zes jaar oud en spreken nauwelijks engels. Ik kom terecht in het tweede klasje met zo’n 40 kindjes tussen de acht en twaalf in de ochtend en 40 andere in de middag. Verder is er nog een klas met kinderen van tien tot veertien en de grotere van veertien tot achttien jaar. De kinderen wonen allemaal in de omgeving van Siem Reap maar de ouders hebben geen geld voor public school. Onderwijs kost in Cambodja namelijk zo’n 10 USD per maand en dat kunnen de meesten niet opbrengen.
Na een kwartiertje met de tuktuk, we hebben de drukte van Siem Reap inmiddels verlaten en rijden door een aantal kleinere dorpjes, komen we aan bij het schooltje. We worden hartelijk ontvangen en Vanna en Nicoline leiden me even langs de lokaaltjes waar de kindjes al klaar zitten voor hun eerste les. “Goodmorning teacher, how are you”, de kindjes staan netjes met hun handjes voor hun borst gevouwen in hun schoolbankjes en zo word ik welkom geheten. Ze vervolgen in koor met “Did you sleep well, last night” en “May we sit down, please”. Het is voor mij nog moeilijk te verstaan, al deze kindjes door elkaar maar Tida, de Khmer lerares, helpt me een beetje zodat ik toch kan antwoorden. Ik stel me netjes voor, schrijf mijn naam op het bord en uiteraard willen ze weten waar ik vandaan kom.
Van acht tot negen beginnen we met taalles, wat eigenlijk neerkomt op het leren van het alfabet en bij elke letter leren ze drie woorden. Vandaag is de letter “V” aan de beurt en al snel dreunen ze in koor, Van, Violin en Volcano. Ze schrijven het netjes in hun schriftje en aan mij de taak om te controleren. Vervolgens komen ze een voor een naar voren en dan blijkt het voor sommige toch een hele klus. Af en toe een beetje fluisteren om ze een beetje te helpen, mag.... Al afsluiting zingen ze “If you’re happy” and “Five little duck” en maken er een klein dansje bij, echt heel schattig, vooral de uitspraak.
Van negen tot tien spelen we buiten, twee meisjes hebben mij snel gevonden en laten het hele uur lang mijn hand niet meer los. Eentje heeft zelfs mijn naam op haar hand overgeschreven van het bord. Echt enorm lief... Probeer een aantal namen te leren, maar dat is eigenlijk geen doen, moet al echt mijn best doen om alle gezichtjes te onthouden van mijn eigen klasje.
Dan gaat de bel en van 10 tot 11 gaan we tellen. Tida geeft mij de stift in handen en laat ze me leren tellen van 1 tot 10, heb dit gelukkig thuis al geoefend in het Khmer maar mijn uitspraak is echt belabberd, kom ik al snel achter. Eerst doen we het samen in het Engels, ik zeg het voor, zij zeggen mij na en vervolgens komen ze weer een voor een naar voren om het op te zeggen. Dit gaat verrassend goed. Om het een beetje moeilijker te maken, veeg ik een aantal cijfers ertussenuit en dan gaan ze al snel de fout in omdat ze echt gewend zijn om rijtjes op te dreunen en niet eerst te kijken wat er staat. Ze vinden het wel ontzetten leuk, een kleine nieuwe uitdaging. Kom op het idee om morgen Bingo met ze te spelen, dan leren ze de cijfers weer op een andere manier. Resultaat is dus dat ik vanmiddag Bingo kaarten ga maken, op zoek moet naar een kopieerwinkel, fiches etc en een klein cadeautje voor de winnaar, ben dus wel zoet deze middag.
Om elf uur is de ochtendschool uit en gaan we naar het weeshuis om kennis te maken met de kinderen daar. Ze zijn er nog niet en Vanna vertelt het een en ander over de oprichting van het weeshuis en de school en laat me een filmpje over de stichting zien. Dan komen de kids thuis van Khmer school voor lunch en stellen zich een voor een netjes voor. De zes jongens en twee meisjes leven als broertjes en zusjes samen en zijn erg lief voor elkaar. Deze middag gaan ze naar public school, dus hier is voor mij vandaag weinig te doen maar beloof dat ik snel terug kom om iets leuks te ondernemen.
Samen met Steven ga ik lunchen in Siem Reap en hij vertelt me nog het een en ander over de stichting. In de middag ben ik dus druk bezig geweest met de voorbereidingen voor de lessen van morgen. Erg leuk moet ik zeggen maar je merkt wel dat in die kleine dingen ontzettend veel tijd gaat zitten, zeker hier. Kijk al uit naar morgen hoe ze gaan reageren en of het misschien toch niet nog te moeilijk voor ze is.
Zondagmorgen ben ik trouwens vroeg opgestaan, eerst lekker op mijn kamer een beetje opgeruimd, het wordt nu echt mijn eigen plekje hier. Vervolgens even wat boodschapjes gedaan en een Cambodjaanse telefoonnummer geregeld. Tegen de middag een fiets gehuurd en naar het Nationaal Museum gefietst. Vervolgens op de fiets langs de oever van de rivier op weg naar Singing Tree cafe, waar ik me heb aangemeld voor de yogalessen. In de middag heb ik mijn camera gehaald en Siem Reap door de lens van de camera verkend. Mensen gaan graag op de foto, vooral kids dus wat dat betreft kan ik me wel helemaal uitleven. Heb een beetje over de oude markt geslenterd en door de straatjes van het oude centrum. In de namiddag met Nicoline afgesproken om te kijken hoe we de donaties gaan invullen. Ga twee kindjes van Pure! voor twee jaar lang financieel ondersteunen, een meisje van drie en een jongetje van zeven. Zal jullie snel twee foto’s sturen... het zijn echt schatjes. Nicoline was ontzettend enthousiast en ik wil ook nog namens haar iedereen ontzettend bedanken!
s’ Avonds met alle Pure! vrijwilligers gegeten bij Cambodian Soup en voor het eerst de Cambodian amok en curry gegeten, echt superlekker. Een kookcursus ga ik hier ook zeker volgen want dat wil ik thuis zeker ook zelf kunnen maken en jullie niet onthouden... Daarna nog even een ijsje gaan eten en vervolgens mijn bedje ingedoken, wilde uiteraard wel uitgerust zijn voor mijn eerste dag.
Tot snel,
Liefs Joyce
Om acht uur wordt ik opgehaald door Vanna, de oprichter van SOID en Steven, een Australische man die vanaf de oprichting in 2006 betrokken is bij de stichting. Met een tuktuk rijden we naar het project, Nicoline legt me onderweg nog het een en ander uit en ik moet even goed opletten want vanaf morgen mag ik deze weg fietsen. Ik schrijf een aantal herkenningspunten op en dan moet dat helemaal goed komen.
De stichting waarbij ik als vrijwilliger aan de slag ga heet SOID en bestaat uit een weeshuis met acht weeskinderen die onder de zorg staan van een Cambodjaanse vrouw en een schooltje met vier klassen waar s’ ochtends en s’ middags zo’n 120 kinderen naar toekomen. De jongste zijn tot zes jaar oud en spreken nauwelijks engels. Ik kom terecht in het tweede klasje met zo’n 40 kindjes tussen de acht en twaalf in de ochtend en 40 andere in de middag. Verder is er nog een klas met kinderen van tien tot veertien en de grotere van veertien tot achttien jaar. De kinderen wonen allemaal in de omgeving van Siem Reap maar de ouders hebben geen geld voor public school. Onderwijs kost in Cambodja namelijk zo’n 10 USD per maand en dat kunnen de meesten niet opbrengen.
Na een kwartiertje met de tuktuk, we hebben de drukte van Siem Reap inmiddels verlaten en rijden door een aantal kleinere dorpjes, komen we aan bij het schooltje. We worden hartelijk ontvangen en Vanna en Nicoline leiden me even langs de lokaaltjes waar de kindjes al klaar zitten voor hun eerste les. “Goodmorning teacher, how are you”, de kindjes staan netjes met hun handjes voor hun borst gevouwen in hun schoolbankjes en zo word ik welkom geheten. Ze vervolgen in koor met “Did you sleep well, last night” en “May we sit down, please”. Het is voor mij nog moeilijk te verstaan, al deze kindjes door elkaar maar Tida, de Khmer lerares, helpt me een beetje zodat ik toch kan antwoorden. Ik stel me netjes voor, schrijf mijn naam op het bord en uiteraard willen ze weten waar ik vandaan kom.
Van acht tot negen beginnen we met taalles, wat eigenlijk neerkomt op het leren van het alfabet en bij elke letter leren ze drie woorden. Vandaag is de letter “V” aan de beurt en al snel dreunen ze in koor, Van, Violin en Volcano. Ze schrijven het netjes in hun schriftje en aan mij de taak om te controleren. Vervolgens komen ze een voor een naar voren en dan blijkt het voor sommige toch een hele klus. Af en toe een beetje fluisteren om ze een beetje te helpen, mag.... Al afsluiting zingen ze “If you’re happy” and “Five little duck” en maken er een klein dansje bij, echt heel schattig, vooral de uitspraak.
Van negen tot tien spelen we buiten, twee meisjes hebben mij snel gevonden en laten het hele uur lang mijn hand niet meer los. Eentje heeft zelfs mijn naam op haar hand overgeschreven van het bord. Echt enorm lief... Probeer een aantal namen te leren, maar dat is eigenlijk geen doen, moet al echt mijn best doen om alle gezichtjes te onthouden van mijn eigen klasje.
Dan gaat de bel en van 10 tot 11 gaan we tellen. Tida geeft mij de stift in handen en laat ze me leren tellen van 1 tot 10, heb dit gelukkig thuis al geoefend in het Khmer maar mijn uitspraak is echt belabberd, kom ik al snel achter. Eerst doen we het samen in het Engels, ik zeg het voor, zij zeggen mij na en vervolgens komen ze weer een voor een naar voren om het op te zeggen. Dit gaat verrassend goed. Om het een beetje moeilijker te maken, veeg ik een aantal cijfers ertussenuit en dan gaan ze al snel de fout in omdat ze echt gewend zijn om rijtjes op te dreunen en niet eerst te kijken wat er staat. Ze vinden het wel ontzetten leuk, een kleine nieuwe uitdaging. Kom op het idee om morgen Bingo met ze te spelen, dan leren ze de cijfers weer op een andere manier. Resultaat is dus dat ik vanmiddag Bingo kaarten ga maken, op zoek moet naar een kopieerwinkel, fiches etc en een klein cadeautje voor de winnaar, ben dus wel zoet deze middag.
Om elf uur is de ochtendschool uit en gaan we naar het weeshuis om kennis te maken met de kinderen daar. Ze zijn er nog niet en Vanna vertelt het een en ander over de oprichting van het weeshuis en de school en laat me een filmpje over de stichting zien. Dan komen de kids thuis van Khmer school voor lunch en stellen zich een voor een netjes voor. De zes jongens en twee meisjes leven als broertjes en zusjes samen en zijn erg lief voor elkaar. Deze middag gaan ze naar public school, dus hier is voor mij vandaag weinig te doen maar beloof dat ik snel terug kom om iets leuks te ondernemen.
Samen met Steven ga ik lunchen in Siem Reap en hij vertelt me nog het een en ander over de stichting. In de middag ben ik dus druk bezig geweest met de voorbereidingen voor de lessen van morgen. Erg leuk moet ik zeggen maar je merkt wel dat in die kleine dingen ontzettend veel tijd gaat zitten, zeker hier. Kijk al uit naar morgen hoe ze gaan reageren en of het misschien toch niet nog te moeilijk voor ze is.
Zondagmorgen ben ik trouwens vroeg opgestaan, eerst lekker op mijn kamer een beetje opgeruimd, het wordt nu echt mijn eigen plekje hier. Vervolgens even wat boodschapjes gedaan en een Cambodjaanse telefoonnummer geregeld. Tegen de middag een fiets gehuurd en naar het Nationaal Museum gefietst. Vervolgens op de fiets langs de oever van de rivier op weg naar Singing Tree cafe, waar ik me heb aangemeld voor de yogalessen. In de middag heb ik mijn camera gehaald en Siem Reap door de lens van de camera verkend. Mensen gaan graag op de foto, vooral kids dus wat dat betreft kan ik me wel helemaal uitleven. Heb een beetje over de oude markt geslenterd en door de straatjes van het oude centrum. In de namiddag met Nicoline afgesproken om te kijken hoe we de donaties gaan invullen. Ga twee kindjes van Pure! voor twee jaar lang financieel ondersteunen, een meisje van drie en een jongetje van zeven. Zal jullie snel twee foto’s sturen... het zijn echt schatjes. Nicoline was ontzettend enthousiast en ik wil ook nog namens haar iedereen ontzettend bedanken!
s’ Avonds met alle Pure! vrijwilligers gegeten bij Cambodian Soup en voor het eerst de Cambodian amok en curry gegeten, echt superlekker. Een kookcursus ga ik hier ook zeker volgen want dat wil ik thuis zeker ook zelf kunnen maken en jullie niet onthouden... Daarna nog even een ijsje gaan eten en vervolgens mijn bedje ingedoken, wilde uiteraard wel uitgerust zijn voor mijn eerste dag.
Tot snel,
Liefs Joyce
-
08 Juli 2009 - 16:48
Lonneke:
Hai Joyce, wat fijn om te lezen dat je het al zo goed naar je zin hebt! Heb even gezocht naar de website van The Singing Tree Café, ziet er erg gezellig uit. Yoga, monk-chats en films met een boodschap, jij gaat je zeker niet vervelen!
Veel plezier!
XXX -
08 Juli 2009 - 19:57
Renzo:
Hey Sukkel,
Top dat je het zo naar je zin hebt. Ik ben zeer trots op je. Let goed op jezelf en geniet ervan.
Ik ben zeer benieuwd naar de foto's van de twee kids.
P.S. Welk programma moet ik gebruiken voor de witte was? -
09 Juli 2009 - 10:27
Monique En Dirk:
Hallo Joyce, Fijn te lezen dat t je prima gaat. Je verslagen en foto's zijn weer top zodat we allen een stukje kunnen mee genieten... Heerlijk. Geniet ervan en wij volgen mee. Groetjes en succes X -
09 Juli 2009 - 17:26
Micha:
He joyce,
Echt super om te lezen dat t je zo goed bevalt! hoe is de Bingo gegaan? Begrepen ze het een beetje?
amuseer je maar..
liefs
Micha -
10 Juli 2009 - 19:25
Lars:
Joy-ske,
Respect!! Leuk geschreven en mooie foto's, but what's new ;-)
dikke x L.
p.s. leuk die roze hemden van renzo! Hij was vergeten zijn rode shirt uit de witte was te halen... -
11 Juli 2009 - 08:06
:
Hi Joyce!
Ik ga een deze dagen ook jouw verhalen lezen. Super mooie foto's fotograaf Joyce!! :-)
Tot zo...
Liefs, Celine -
13 Juli 2009 - 03:59
Agnes:
Ha die Joyce,
Wat een prachtige foto's heb je er op gezet!
Tot vanavond. -
13 Juli 2009 - 06:01
Hans Doon:
Wat een leuke dingen maak je daar mee en wat een prachtige foto's. Joyce, geniet er maar van. Maak je over Renzo maar geen zorgen, ik zal hem wel leren de witte was te doen. Liefs, Hans -
15 Juli 2009 - 07:00
Bart, Cindy En Milan:
Hallo, wij zien dat het je goed bevalt. Geweldig, van jou om dit te gaan doen. Moeilijkste lijkt nog de keuze voor welke 2 kinderen, want ze zijn allemaal even lief. Denken zelf beetje terug aan Zuid-Afrika, als we je foto´s zien. Groetjes Bart, Cindy en Milan -
22 Juli 2009 - 09:05
Laurens:
Hi Joyce,
Wat een leuke foto’s zeg!
Geniet van Cambodja!
Liefs, Laurens
(herkenningspunten en route moet je me maar een keertje uitleggen als je weer terug bent ;-) Lijkt me handig!) -
28 Juli 2009 - 17:49
John Golsteijn:
Hallo Joyce,
Alle respect. Heb je verslag gelezen. Een heel mooi gebaar van jou naar deze kinderen toe. Is toch wel heel bijzonder dat jij dit doet.
Maar bewonder je.
Gr. John Golsteijn.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
