Laatste weekend!

Met Renzo door Cambodja...

Vrijdag 31 juli 2009

Vandaag maak ik een plattelandstocht naar Chuuk, het project van de Cambodia Dutch Organisation CDO, van Jan, de eigenaar van Bacca Villa. Hier zitten ook drie Pure! vrijwilligers die engelse les geven maar vooral ook veel meehelpen aan de opbouw van het dorp zoals het slaan van waterputten, bouw van een nieuwe school en meehelpen op de rijstvelden.

Na een uurtje tuktukken waarvan 40 minuten over kleine weggetjes en door kleine dorpjes arriveren we in Chuuk bij het vrijwilligershuis. Hier wonen de vrijwilligers samen met twee weeskinderen waarvoor zij dus ook dagelijks zorgen. We kijken even rond in het huis en gaan al snel naar de school want de kinderen staan te wachten. Helaas komen niet heel veel kinderen opdagen want het is plant seizoen op de rijstvelden en daar moeten de meeste kinderen toch meehelpen. We spelen wat spelletjes en ook hier zijn ze erg fanatiek.

Na de middag gaan we mee naar de rijstvelden. De vrijwilligers hebben al twee middagen meegeholpen met planten deze week. Leuk om te zien hoe veel lokalen hen ook echt herkennen. Het is een modderboel, slippers gaan uit en we banjeren op onze blote voeten over de smalle paadjes tussen de velden. Echt weer een mooie ervaring...

Zaterdag 1 augustus

Stap op de fiets, muziekje aan en ik fiets langs de grote route rondom Angkor Wat van tempel naar tempel en geniet van het dagelijks leven. Fiets langs Pre Rup , East Mebon, stop bij Ta Som en struin door deze prachtige tempel welke ook deels overwoekerd is door bomen. Later aan het meer bij East Baray zijn veel kinderen aan het spelen, ik stop even en trakteer ze later op verse mango.

In de middag laat Nicoline me weten dat Vanna heeft gebeld of we maandag om 10 uur naar school komen want dan wordt rijst uitgedeeld aan alle kinderen. Elke maand krijgen alle kinderen 2 kilo mee naar huis. Vind het erg leuk dat hij daar voor belt en nu ga ik dus alsnog maandag en ook dinsdag even naar school.

Met Karlijn ga ik naar een voorstelling van Beatocello, een Zwitserse arts die hier vier kinderziekenhuizen heeft opgericht en dmv het maken van zijn muziek donaties werft voor deze ziekenhuizen. Helaas is hij zelf momenteel in Zwitserland dus we zien enkel zijn film maar dit alleen al is erg indrukwekkend.

Zondag 2 augustus 2009

Het is nog donker en ik zit in de tuktuk op weg naar Angkor Wat. Rond half zes begint het langzaam licht te worden en de tempel spiegelt in het ervoor liggende meer. Wacht tot de zon helemaal op is en loop dan rustig rond in de tempel, wandel nu ook eens iets verder rondom de tempel en kom terecht bij de monnikenhuisjes. Een kleine monnik heeft me geschoten, leidt me rond, laat me de boeddha zien en zet me toch een dollar af...

Met Nicoline ga ik samen grond kijken voor het nieuwe weeshuis. Misschien wil ze het toch verplaatsen naar Siem Reap omdat de grond hier goedkoper is en dit een betere plek is voor kinderen om op te groeien. We rijden Siem Reap uit, steeds verder weg van de bebouwing en we kijken elkaar aan. Dan zien we een enorm stuk grond liggen. Met een Cambodjaanse projectontwikkelaar lopen we over het perceel, de grond is erg drassig en we zakken helemaal weg. Nicoline krijgt 3 ha aangeboden voor 8 dollar maar we hebben onze twijfels, het ligt immers erg ver en het zijn wel heel ambitieuze plannen, niet echt een plek voor een weeshuis dus.

In de middag geniet ik van een heerlijke Cambodjaanse massage en daarna gaan we samen eten en nog een beetje shoppen voor haar webshop. Bij Poetry ontmoeten we de ontwerper en die is erg enthousiast en we bekijken samen wat kettinkjes. Later lopen we nog even over de nachtmarkt en ook de Krama poppetjes komen naar Nederland.

Maandag 3 augustus 2009

Eerst even naar het postkantoor voor het versturen van een aantal spulletjes. Neem dan de tuktuk naar school en samen met Nicoline verdelen we zakjes rijst onder alle kinderen. Trakteer ook nog op cake’jes en neem afscheid van mijn ochtendklasje. Kinderen hebben al de nieuwe kleertjes aan die ik vorige week gebracht heb en laten het me trots zien. Voor ik wegga, krijg ik nog een mooi tekeningetje toegestopt...

Werk mijn weblogje bij, Renzo belt dat hij in Bangkok is en kijk erna uit om hem te gaan halen. Tegen een uur of drie wordt ik onrustig en neem een tuktuk naar de luchthaven, ben daar dus iets te vroeg maar de vluchten vanuit Bangkok landen meestal vroeger, sta er nog geen 10 minuten te wachten of daar komt een bekend gezicht de hoek om. Sta helemaal te glunderen en beetje zenuwachtig te draaien....

Laat Renzo mijn kamertje zien, even naar Nicoline voor de foto’s en de hangertjes en dan lopen we nog even door Siem Reap. Ook Renzo is onder de indruk van de veranderingen. Sommige dingen zijn nog wel herkenbaar maar ook hij merkt terecht op dat hij het nauwelijks herkend had. We eten Khmer en kletsen over onze afgelopen vier weken.

Dinsdag 4 augustus 2009

We staan vroeg op en fietsen samen naar Angkor What, is nog steeds raar dat Renzo er nu echt is, kan het nauwelijks geloven. Voor mij zijn ook veel dingen vanzelfsprekend, voor hem is alles toch weer nieuw. Echt grappig om te ervaren. Merk nu weer dat ik hier echt mijn draai gevonden heb en dat het mijn stadje geworden is.

In de middag gaan we naar het schooltje. Tida staat ons al op te wachten en heeft haar mooiste jurkje aangetrokken, echt leuk om te zien. Waarschijnlijk omdat ze wist dat Renzo zou komen. De kinderen komen enthousiast aangerend en ook Renzo wordt binnen 10 gebombaardeerd tot teacher...

Deel de cake uit, we zingen een liedje en doen een balspel. In de klas spelen we nog de meegebrachte memoriespellen en de kinderen vinden het helemaal leuk. Renzo heeft ook snel al een favoriet en een van de kleintjes is helemaal teleurgesteld als hij geen enkel setje heeft bij memorie. Dan wordt het tijd om echt afscheid te nemen, de kinderen hangen aan me, ook aan Renzo overigens en kunnen me nauwelijks loslaten. Hou me goed gelukkig want zou voor hen alleen maar verwarrend zijn. Nog een laatste knuffel voor Tida en dan loop ik het schoolplein af. De kinderen staan aan het hek te zwaaien tot we uit het oog zijn. “We will miss you” . In de tuktuk terug heb ik het zwaar, moet toch wel een traantje wegpikken. Nu zie ik ze voorlopig echt niet meer...

Neem ook afscheid bij Baca Villa en doen daarna een drankje met Nicoline in Cafe Central, kletsen gezellig bij en spreken af om maandag het kindertehuis te bezoeken.

Woensdag 5 augustus 2009

Vanochtend hebben we en helikoptervlucht gemaakt over Angkor Wat, was enorm indrukwekkend, zo krijg je pas echt een gevoel hoe groot dit immense Khmer Rijk geweest moet zijn. We vliegen over Angkor zelf, Pre Rup en East Mebon. Vervolgens over Siem Reap en de drijvende dorpen bij Tonle Sap. Uitzicht is prachtig, rijstvelden in alle kleurschakeringen groen glijden onder ons door...

Heb zojuist ook afscheid genomen van Siem Reap, zit nu in de auto op weg naar Phnom Phen en sluit dus een geweldige periode in mijn leven af. Heb echt een super tijd gehad en dit voor geen goud willen missen. Ben ook blij dat we het samen hebben kunnen afsluiten en Renzo nog even deel is geweest van mijn leven hier. Heeft hij toch mogen ervaren hoe ik het gehad heb en wat ik gedaan heb. Voelt toch best een beetje raar maar weet wel zeker dat ik hier terug kom. Heb nog een mooi kaartje gekocht wat mijn gevoel voor Cambodja beschrijft.. Dit land en vooral de mensen laten me nooit meer los...

Donderdag 6 augustus 2009

Samen verkennen we Phnom Phen en ik weet niet waar het aan ligt maar ik ervaar het deze keer ook weer heel anders. Terwijl ik drie weken geleden nog positief verrast was over de veranderingen in de stad ben ik nu toch weer erg onder de indruk van alles wat ik zo maar op straat zie. Vooral het contrast is enorm. We lopen door de straten van de ambassadewijk met zijn prachtige architectuur, passeren het koninklijk paleis, de zilveren pagode en het onafhankelijkheidsmonument en lunchen bij Romdeng, ook een restaurantje dat gerund wordt door voormalige straatkinderen. Vervolgens slenteren we over de boulevard langs de Tonle Sap. Hier is echt veel armoede op straat, kinderen klampen ons aan, teveel “girly” bars waarvan er eentje juist gesloten wordt als we er langs lopen en we dus regelrecht geconfronteerd worden met de realiteit van Phnom Phen.

Vrijdag 7 augustus 2009

In de ochtend vertrekken we naar Kep, de weg leidt langs eindeloze rijstvelden. In het zuiden wordt het iets bergachtiger en steken de karstgebergte mooi af tegen de groene vlakten. Zo’n drie uur later komen we aan in Kep, een voormalige badplaats voor de rijkere Khmer en Franse kolonialisten. Overblijfselen van prachtige moderne villa’s herinneren aan deze tijd maar ook aan de Khmer Rouge welke in deze regio sterk hebben huisgehouden.

We lunchen aan zee en huren later een motortje om Kampot te bezoeken. Achterop geniet ik weer van het dagelijks leven en de enorme uitzichten. Na een half uurtje komen we aan in dit kleine provinciestadje welk nog veel oude architectuur heeft. Schitterende koopmanshuizen staan aan de waterkant, we doen een drankje en de sfeer is ontspannen.

Zaterdag 8 augustus 2009

Vandaag maken we een tocht over het platteland door het zuiden van Cambodja. De krabmarkt in Kep zien we hoe ze de krab vangen, verhandelen en voor onze neus koken. De kleine restaurantjes zitten al vol met lokalen die op de vroege ochtend al beginnen met krab.

We rijden langs nog meer verlaten en vergane villa’s en kijken er toch weer van op hoe het in die tijd hier geweest moet zijn. We tanken, laten 2 liter flessen olie in ons motortje gooien en rijden Kep uit. Politie houdt ons aan en wijst ons er vriendelijk op dat de helmen toch echt zijn om op te zetten. Al snel verandert de weg in een rode zandweg en rijden we tussen de rijstvelden door. We stoppen even bij een peperplantage, een van de specerijen waar deze streek bekend om staat en kijken hier even rond. De weg slingert door kleine dorpjes, kinderen roepen enthousiast “hello” en als ik ze op de foto wil zetten worden ze verlegen. Tegen het eind van de middag zijn we weer terug in Kep.

Zondag 9 augustus 2009

We nemen een bootje naar Rabbit Island, een half uurtje, we zijn doorweekt. De zee is erg onstuimig en het lijkt af en toe wel of we een emmer water over ons heen krijgen. Aan de kust staat een klein hutje en vandaar wijzen ze ons de weg naar de andere kant van het eiland. We lopen het pad af tot aan een splitsing en dan houden we eerst links maar uiteindelijk toch rechts aan omdat dat voor ons gevoel terug naar de kust leidt. Toch een vrij ongerept stukje Cambodja, er zijn een viertal eenvoudige restaurantjes en hutjes waar je kan overnachten, links en rechts hangen wat hangmatten en staan rieten bedjes waar je lekker kunt ontspannen. We drinken eerst een kokosnoot, verbaas me weer over de hoeveelheid sap voor ik daadwerkelijk aan het lekkere vruchtvlees kan beginnen. Verkennen het strand, nemen een duik, eten noedels en doen even lekker niks.... Tegen vier uur staat onze bootman al weer klaar om ons terug te brengen en ook dit keer komen we doorweekt aan.

Maandag 10 augustus 2009

Van Kep rijden we terug naar Phnom Phen en worden twee maal door de politie aan de kant gezet, onze tassen worden gecontroleerd voor we verder mogen en drie uur later rijden we weer de hectiek van Phnom Phen in.

We nemen een tuktuk naar het Pure! weeshuis en ben benieuwd hoe de kinderen reageren. We lopen het hek door en de kinderen zitten allemaal netjes in hun schoolbankjes, de Engelse les is nog bezig. Nicoline komt aangelopen maar is nog druk dus laat ik eerst Renzo het weeshuis zien. We kijken nog even mee bij de kleinsten en om twee uur gaat de bel.

Jam, de kleinste van anderhalf, heeft Renzo geschoten, pakt hem bij zijn broek vast en is niet van plan om voorlopig los te laten...

Dan is het tijd voor het uitdelen van de foto’s en kettinkjes. De kinderen hebben snel in de gaten dat ze iets gaan krijgen en komen nieuwsgierig om ons heen staan. Nicoline legt het uit, ze gaan netjes op de grond zitten en een voor een krijgen ze hun cadeautjes. Telkens als een foto omhoog wordt gehouden, beginnen ze te klappen en verschijnt er weer een glimlach op een van de gezichtjes. Dan delen we de kettinkjes uit, weer een luid gegil, ongelooflijk hoe blij ze hier mee zijn. De kinderen stralen en komen ons trots hun foto en hangertje laten zien en uiteraard moet dit ook weer vastgelegd worden. In de tuktuk terug zijn we er zelf helemaal stil van, wat een mooie afsluiter op vijf weken Cambodja...

We hebben zojuist twee dagen Bangkok achter de rug, zijn nu op weg naar India en voor we het weten weer terug in Nederland, de rest horen jullie dus thuis!

Iedereen nog ontzettend bedankt voor het medeleven, leuke reacties en steun, Luc en Nicole voor de mooie hangertjes en Eric en Jose voor de foto's, ook namens de kinderen van Pure!

Morgen een belangrijke dag, Joep en Floor worden weer papa en mama. Wij denken aan jullie!

Tot snel, liefs Renzo en Joyce