Week 4

Afscheid valt zwaar....

Maandag 27 juli 2009

Mijn laatste week breekt aan, neem me voor om eigenlijk zoveel mogelijk leuke dingen te doen en vooral van de kinderen te genieten. Vandaag behandelen we alle dieren, laat ze hun favoriete dier tekenen, knutselen een farm en een zoo en eindigen met “Old Mac Donald”.

Op project komen eigenlijk ook steeds vaker bezoekers en zeker deze week worden we overladen met donaties en spullen. Twee vrouwen uit Australie, man uit California en drie meiden uit Singapore. Merk ook aan Vanna en Tida dat ze bij bezoek onze aanwezigheid erg op prijs stellen. Verder worden ze met de week spontaner en dat waardeer ik erg, geven mij hierdoor ook echt een goed gevoel. Maakt het overigens wel weer moeilijker om afscheid te nemen.

Dinsdag 28 juli 2009

“Where do you live” is vandaag mijn thema en vertel ze zo goed als het kan iets over Nederland, heb nog wat ansichtkaartjes dus die gebruik ik om het een en ander duidelijk te maken. Dan stel ik hun de vraag en hebben we het kort over Cambodja voordat we de tempels van Angkor Wat gaan mozaïeken. Trots komen ze me een voor een hun tekeningetjes laten zien en als ze aan het plakken slaan is het echt een half uur lang stil, helemaal geconcentreerd zitten ze te plakken. Mooi om te zien en de resultaten mogen er ook echt zijn. Heb de laatste dagen veel geknutseld en onder het motto “pimp your classroom” ziet ons lokaaltje er nu ook een stuk gezelliger uit.

Bij FCC kijk ik op terras naar de zonsondergang over de rivier en doe een drankje op Renzo zijn verjaardag.

Woensdag 29 juli 2009

Tida blijkt last te hebben van zwangerschapsmisselijkheid dus vandaag sta ik er alleen voor. Ook nog een belangrijke, want vandaag gaan we de kinderen toetsen over de afgelopen vier weken. Ik heb een klein proefwerkje gemaakt over alle dingetjes die ik behandeld heb. Normaal zou Tida nu even de uitleg in het Khmer doen maar met handen en voeten lukt het ook. Hier en daar een klein beetje voorzeggen en ze snappen het. Sommige zijn echt ijverig, denken zelf na en zoeken woordjes op terwijl andere enkel bij de buurman kijken. Komt dit voor sommige misschien bekent voor? Resultaten vallen me best tegen, dacht dat het niet zo moeilijk zo zijn. Heb als beloning leuke kleurplaten en die hoef ik maar een keer te laten zien.

In de middag bespreken we de lichaamsdelen, zingen Head, schoulders, knees and toes langzaam en snel en krijg ze daarna nauwelijks weer in het gareel. Nog een spelletje memorie en mijn voorlaatste dag zit er ook al weer op.

Maak met Karlijn een mooie foto collage welke ik morgen als bedankje wil overhandigen. Moet voor de kinderen nog een kleine traktatie kopen en verder gaan we bingo spelen, dat is wel een goede afsluiter, lijkt me.

Donderdag 30 juli 2009

Vandaag mijn laatste dag, sta op met toch een kleine kriebel in de buik, heb ook niet zo’n trek merk ik. Cake’jes staan al klaar en ben vanochtend positief verrast al blijkt dat de ijscoman al aan school staat met genoeg hoorntjes zo te zien. Mijn dag kan zover al niet meer stuk.

In de loop van de ochtend gaan we naar de markt om kleding en voedsel te kopen voor twee arme gezinnen. We struinen over echt een lokale markt en kopen uiteindelijk 15 broekjes en shirtjes voor 48000 riel, ongeveer 12 dollar. Voor 4000 riel kopen we 10 kg rijst en kookolie, vissaus, sojasaus, blikjes makreel en rijstcrackers. Tegen de tijd dat we terug zijn, is het pauze en trakteer ik op ijsjes. Deze gezichtjes kan ik niet beschrijven die had je gewoon moeten zien, een duimpje gaat omhoog, echt helemaal leuk. Ook de ijscoman straalt, waarschijnlijk een van zijn betere dagen vandaag. We sluiten af met Bingo, laat ze nog even in spanning, begin met A is Apple, B is ..... een gegil in de klas. Dan krijg ik een hoop tekeningen, knuffels en in plaats van See you tommorrow, I will miss you. Zal hen ook ontzettend gaan missen. Weet dat ik volgende week nog even terugkom dus het voelt nog niet helemaal als afscheid gelukkig, alhoewel je nooit weet welke kindjes er volgende week allemaal zijn.

In de middag regent het pijpenstelen, we nemen een tuktuk en gaan eerst naar het dorp om kleding en rijst te brengen. Zie het kleine meisje al glimlachen als we aan komen rijden, doet me goed. We delen de kleren uit aan de kinderen en het eten aan twee gezinnen en het maakt me gelukkig om te zien hoe ze stralen. Ook met de foto’s zijn ze heel blij en laten ze trots aan iedereen zien.

Terug op school mag de ijscoman zijn werk weer doen, help hem een handje met uitdelen. Weer glunderende gezichtjes, als Tida uitlegt dat dit mijn laatste dag is, komen ze op me aangestormd om me te knuffelen en hangen er meer dan 10 kinderen tegelijk aan me. Sommige omhelzingen raken me.... ook het tekeningetje met de tekst “I love you, I will miss you and good luck for you” ontroerd me.

Sommige van deze kinderen zal ik echt nooit vergeten:
het kleine verlegen meisje...
ondeugende oogjes...
het knipoogje telkens voor uit de klas...
het duimpje dat soms omhoog gaat...
en de twee vingertjes voor de foto...

Met de kinderen heb ik een topdag maar dit is Cambodja...

Vanna kan helaas geen afscheid komen nemen, “Director is busy” krijg ik te horen, ga er dus maar van uit dat hij volgende week nog afscheid komt nemen, maar ook dit raakt me.

Zit nu lekker bij FCC me de afgelopen vier weken te overdenken, kijk terug op een geweldige tijd welke ik voor geen goud had willen missen, bekijk nog een paar foto’s en realiseer me dat ze zoveel meer betekenen nu je de kindjes erachter ook echt kent. Pik toch stiekem een traantje weg en vind het echt moeilijk om los te laten...

Maar zie ze volgende week nog even...