India
Door: Joyce Mulleners
Blijf op de hoogte en volg Joyce
14 September 2005 | India, Bombay
Namaste!
Vroeg in de ochtend vertrekken we naar Kathmandu, maken onze laatste Nepalese roepie op in Thamel en vertrekken naar de luchthaven. Een strengere controle hebben we zelden meegemaakt. De rugzakken worden gecontroleerd en voor we het vliegtuig ingaan door ons geïdentificeerd. Handbagage moet helemaal uitgepakt, alle batterijen moeten we inleveren voordat we naar de gate kunnen lopen. Ook wij worden grondig gefouilleerd en krijgen een stempel op de boardingpas en een label aan de bagage. Voor we het vliegtuig instappen herhaalt zich dit nog eens, weer alles uitpakken, weer fouilleren en nog eens stempelen.
We duiken nog even Delhi in om te eten bij Spice Route restaurant en verbazen ons over de vele mensen die op straat slapen. Verder krijgen we helaas weinig mee van deze stad want het is al donker en morgen vertrekken we al weer vroeg naar Varanasi. Deze vlucht verloopt soepeler. In het vliegtuig zitten we naast een hoge oom uit het leger die ons meteen waarschuwt voor de vele oplichters in Varanasi. Hij is erg openhartig en vertelt veel over India en de dagelijkse gang van zaken. Na een uur in een ambassador, Indiaase auto, komen we aan in de heiligste stad van India en kijkt ons hotel uit op een van de vele ghats aan de Ganges. Assi ghat is een van de bekendere en het is s’ morgens en s’ avonds een stroom van mensen die komen baden.
We nemen voor 150 roepie, ongeveer 1,50 euro, een boot over de Ganges naar de Dashaswamedh ghat en passeren de overige ghats. Nabij de vele ghats zie je pelgrims baden, offers brengen, tanden poetsen, kleren wassen en worden Hindoes gecremeerd. Indiërs baden in deze sterk vervuilde voor hun heilige rivier waarbij ze geloven dat al hun zonde vergeven worden na een complete onderdompeling.
Dan komen we meteen terecht in het oude gedeelte van de stad. Een doolhof van nauwe straatjes waar uiteraard iedereen wijkt voor de heilige koeien en wij met onze neus dicht de poep proberen te ontwijken. Indiërs lopen hier gewoon op blote voeten. Verder is het een aaneenschakeling van kleine winkeltjes waar ze van alles verkopen en met name de vele eetkraampjes doen ons keer op keer verbazen. Mannen hebben nagenoeg allemaal oranje tanden van het tabakkauwen en het tanden poetsen gebeurt met zoethoutstokjes. Straatkinderen zijn hier redelijk sluw, de eerste die we wat eten kopen, geeft het terug zodra we ons omgedraaid hebben en ontvangt van de verkoper uiteraard een kleiner bedrag in roepies hiervoor terug. Dat wordt de volgende keer dus wachten totdat ze het op hebben.
Overleden Hindoes worden naar de crematieplaatsen gedragen welke hier overigens niet zo openlijk als in Nepal gecremeerd worden en de as in de Ganges wordt gestrooid. Overleden baby’s worden niet gecremeerd maar slechts in doeken gewikkeld en aan een paar stenen gebonden in de rivier gelegd.
Voor zonsopgang, in India om 5.00 uur staan we op voor een tocht over de Ganges. Het is nu echt druk aan de vele ghats en het ochtendlicht zorgt voor een mystiek en boeiend geheel. Het barst ook van de vele buffels die verkoeling in het water zoeken. Aapjes slingeren over de vele gebouwen en zijn brutaal. Evenals heilige koeien die regelmatig groente en fruit van de marktkraampjes af eten en er dan toch van langs krijgen. En niet te vergeten de vele erg beroerd uitziende honden die door de straten zwerven.
Als we overtuigd zijn dat dit toch wel de meest indrukwekkende plek is tot nu toe, krijgen we echt een schok. Indiërs kijken hier helemaal niet van op. Vanaf een dakterras zien we opeens een dood lichaam drijven. Er zijn twee grote crematieplaatsen langs de rivier en mensen betalen per kg hout. Het komt dus regelmatig voor dat ze zich niet voldoende hout kunnen veroorloven en een half verbrand lichaam overblijft welk ze in de rivier dumpen en vervolgens afdrijft langs de vele ghats. Als je ergens een cultuurschok kunt krijgen is het hier dus wel. Ondanks dat we ons op het ergste hadden voorbereid, kun je het pas geloven als je het ziet.
We maken nog een stadstour, beginnen bij de grootste universiteit van Azië, met 20.000 studenten en bezoeken hier een hindoetempel. De eerste die we van binnen mogen bekijken. Deze tempel gewijd aan Shiva wordt ook weer gekenmerkt door de Lingam, het symbool voor vereniging en beeld een mannelijk en vrouwelijk geslachtsdeel uit. De Durga tempel is erg levendig en verder is deze stad zoals overigens de meeste Indiase steden erg hectisch en druk. Overal getoeter, gekscherende rickshawrijders en opdringerige straatverkopers. Onze gids is overigens erg enthousiast en als hij hoort dat we uit Nederland komen, begint hij enthousiast over Peking Expres te vertellen. Hij was verantwoordelijk voor het gedeelte in India en verteld ons de nadere ins en outs en ook hij vond de twee meiden erg listig.
We nemen de nachttrein van Varanasi naar Agra. Op het perron staan behalve mensen ook koeien. We delen ons compartiment met twee Indiërs die tot Jaipur reizen. Verder is de trein gewoon open en scheid een gordijn ons enkel van de rest van het treinstel. De twee Indiërs hebben hun eigen avondeten meegenomen en willen dit zelfs met ons delen maar we bedanken vriendelijk. Het schiet niet echt op en we lopen zo’n twee uur vertraging op. Vroeg in de morgen zien we de Taj Mahal in de mist verschijnen, echt waanzinnig.
Room with a view, vanuit onze hotelkamer kijken we, weliswaar in de verte, uit op de Taj Mahal. Met een paardenkar rijden we richting de Taj, en zodra we onder de toegangspoort doorlopen, doemt dit kolossale marmeren mausoleum voor ons op. Het is echt indrukwekkend om dit door de Mogolkeizer Mumtaj Shahjahan opgerichte wereldwonder uit liefde voor zijn overleden vrouw in het echt te zien. We bezoeken daarna de levendige bazaar en het rode fort van Agra. Voor de zonsondergang gaan we naar de overkant van de Yamuna rivier en zien de spiegeling van de Taj Mahal in het water. Deze zonsondergang was ons ook bijna niet gegeven want we kregen een platte band op de heenweg, de zesde deze reis.
Onderweg naar Jaipur, de hoofdstad van Rajasthan, stoppen we bij Fatehpur Sikri. Deze voormalige hoofdstad van het Mogolrijk onder de heerschappij van de Mogolkeizer Akbar is destijds verlaten doordat ze niet van voldoende water kon worden voorzien. De stad is nog nagenoeg helemaal in tact en toont de drie paleizen van zowel de Christen, Moslim en Hindoe vrouw van de maharadja uit die tijd. Nabij de grote moskee brengen we een sjaal als offer, knopen we een geel touwtje, mogen we een wens doen en zijn we 250 roepie lichter.
Hawa Mahal, oftewel het paleis van de winden staat langs een van de drukste straten van Jaipur en bevat 82 kleine ramen waar vroeger de vrouwen van de Maharadja het straatleven tijdens met name festivals konden bekijken. Het stadspaleis is voor een groot gedeelte nog bewoond door de maharadja van Jaipur en het Rambagh paleis, nu voor een gedeelte hotel, is het voormalige buitenverblijf waar nog wekelijks polo wedstrijden met paarden en olifanten gespeeld worden. In de Johari bazaar proberen straatverkopers ons vanalles aan te praten en het is lachwekkend hoe snel ze met de prijs dalen. Een enkelbandje van 10 dollar, kopen we voor 0,50 cent.
Voor de zonsondergang rijden we naar het Nawalhar fort, de illusie dat de hele stad roze schijnt, verdwijnt snel maar het is desalniettemin indrukwekkend om deze 2 miljoen inwoners tellende stad zo te zien en met name te horen hoe het leeft.
Voor het Amber fort liggen de olifanten in een groot meer te baden. We gaan ook per olifant naar het op een heuvel liggend fort. Het is werkelijk een paleis en de spiegelzaal is gemaakt van uit België geïmporteerde spiegels.
Als we richting Pushkar rijden wordt het landschap een stuk droger en meer verlaten. We passeren nog enkele kleine plattelandsdorpen. Pushkar ligt rondom een heilig meer en in de Ghandi Ghat is destijds de as van Ghandi uitgestrooid. We worden overmand door priesters die je een handvol bloemen toestoppen welke je in het meer moet gooien. Eenmaal de truc in de gaten geven we de bloemen terug en krijgen we voor het eerst agressieve blikken. De vrouwen zijn hier overigens in kleurrijke sari’s gekleed en dragen uitbundige sieraden. De meeste mannen dragen de traditionele tulband op hun hoofd. Talloze winkels sieren de bazaar en zorgen voor een bont gezelschap.
Tegen het eind van de middag maken we een kamelensafari naar de omringende zandduinen en passeren we het festivalterrein van de jaarlijkse kamelenmarkt waar zo’n 30.000 kamelen verhandeld worden tussen de 10.000 en 30.000 roepies, omgerekend 120 tot 360 euro. In de omgeving wonen vele gipsy’s in tentenkampen en als we van de kameel stappen om van de zonsondergang te genieten, komen ze aangelopen. De vrouwen enorm kleurrijk en behangen met oorbellen en kinderen uiteraard slepend met hun jonger broertje of zusje.
Van Pushkar reizen we verder naar Udaipur. Onderweg passeren we talloze pelgrims die op weg zijn naar een tempelfestival, vrouwen lopen het hele eind op blote voeten en zijn weer kleurrijke gekleed. Voor de lunch stoppen we in Devi Garh, een opgeknapt 17 de eeuws paleis. Hier zijn ze juist een Bollywood film aan het opnemen en we horen naderhand dat een van Indiaas grootste filmsterren hier aanwezig is. Lokalen zijn in ieder geval behoorlijk opgewonden om maar een glimp op te vangen.
Udaipur is anders, veel rustiger en ligt prachtig aan de rand van het Pichola meer. We bezoeken het City Palace en dwalen door de vele gangen van dit prachtige Newar paleis. Een boottocht over het Pichola meer geeft een mooi uitzicht over het massale paleis, het Lake Palace Hotel en Jagmandir Palace. Verder lopen we rond in de bazaar, de Magdir markt en neuzen in de vele winkels. We genieten s’avonds van een Thali in het Lake Palace Hotel waar destijds de film “Octopussy” van James Bond is opgenomen. Een Thali is een traditioneel Indiaas all in one menu. We beginnen met een amandelsoep, vervolgens een thali, zilveren dienblad waarop tien kleine bakjes met verschillende proeverijen staan en als dessert een gefermenteerd melktoetje. Dit doet me denken aan de niet zo goede bekomst in Mongolie en sla ik wijselijk over.
Ook de vlucht naar Bombay verloopt niet echt soepel, het vliegtuig krijgt een technisch probleem voordat we kunnen opstijgen en ze weten niet hoelang het gaat duren. Dus moeten we eerst via Jaipur naar Delhi vliegen om vervolgens terug te vliegen naar Bombay. Dit betekent dat we in plaats van 1 uur 40 minuten, nagenoeg de hele dag onderweg zijn en we Bombay kunnen vergeten. En helaas ook het tiendaagse festival ter ere van de geboorte van Ganesh. Rond half zes komen we aan, kijken uit over de “gateway to India”, lopen rond over de bazaar voordat we om half twee vannacht weer worden opgehaald voor onze vlucht naar Bangkok.
Vroeg in de ochtend vertrekken we naar Kathmandu, maken onze laatste Nepalese roepie op in Thamel en vertrekken naar de luchthaven. Een strengere controle hebben we zelden meegemaakt. De rugzakken worden gecontroleerd en voor we het vliegtuig ingaan door ons geïdentificeerd. Handbagage moet helemaal uitgepakt, alle batterijen moeten we inleveren voordat we naar de gate kunnen lopen. Ook wij worden grondig gefouilleerd en krijgen een stempel op de boardingpas en een label aan de bagage. Voor we het vliegtuig instappen herhaalt zich dit nog eens, weer alles uitpakken, weer fouilleren en nog eens stempelen.
We duiken nog even Delhi in om te eten bij Spice Route restaurant en verbazen ons over de vele mensen die op straat slapen. Verder krijgen we helaas weinig mee van deze stad want het is al donker en morgen vertrekken we al weer vroeg naar Varanasi. Deze vlucht verloopt soepeler. In het vliegtuig zitten we naast een hoge oom uit het leger die ons meteen waarschuwt voor de vele oplichters in Varanasi. Hij is erg openhartig en vertelt veel over India en de dagelijkse gang van zaken. Na een uur in een ambassador, Indiaase auto, komen we aan in de heiligste stad van India en kijkt ons hotel uit op een van de vele ghats aan de Ganges. Assi ghat is een van de bekendere en het is s’ morgens en s’ avonds een stroom van mensen die komen baden.
We nemen voor 150 roepie, ongeveer 1,50 euro, een boot over de Ganges naar de Dashaswamedh ghat en passeren de overige ghats. Nabij de vele ghats zie je pelgrims baden, offers brengen, tanden poetsen, kleren wassen en worden Hindoes gecremeerd. Indiërs baden in deze sterk vervuilde voor hun heilige rivier waarbij ze geloven dat al hun zonde vergeven worden na een complete onderdompeling.
Dan komen we meteen terecht in het oude gedeelte van de stad. Een doolhof van nauwe straatjes waar uiteraard iedereen wijkt voor de heilige koeien en wij met onze neus dicht de poep proberen te ontwijken. Indiërs lopen hier gewoon op blote voeten. Verder is het een aaneenschakeling van kleine winkeltjes waar ze van alles verkopen en met name de vele eetkraampjes doen ons keer op keer verbazen. Mannen hebben nagenoeg allemaal oranje tanden van het tabakkauwen en het tanden poetsen gebeurt met zoethoutstokjes. Straatkinderen zijn hier redelijk sluw, de eerste die we wat eten kopen, geeft het terug zodra we ons omgedraaid hebben en ontvangt van de verkoper uiteraard een kleiner bedrag in roepies hiervoor terug. Dat wordt de volgende keer dus wachten totdat ze het op hebben.
Overleden Hindoes worden naar de crematieplaatsen gedragen welke hier overigens niet zo openlijk als in Nepal gecremeerd worden en de as in de Ganges wordt gestrooid. Overleden baby’s worden niet gecremeerd maar slechts in doeken gewikkeld en aan een paar stenen gebonden in de rivier gelegd.
Voor zonsopgang, in India om 5.00 uur staan we op voor een tocht over de Ganges. Het is nu echt druk aan de vele ghats en het ochtendlicht zorgt voor een mystiek en boeiend geheel. Het barst ook van de vele buffels die verkoeling in het water zoeken. Aapjes slingeren over de vele gebouwen en zijn brutaal. Evenals heilige koeien die regelmatig groente en fruit van de marktkraampjes af eten en er dan toch van langs krijgen. En niet te vergeten de vele erg beroerd uitziende honden die door de straten zwerven.
Als we overtuigd zijn dat dit toch wel de meest indrukwekkende plek is tot nu toe, krijgen we echt een schok. Indiërs kijken hier helemaal niet van op. Vanaf een dakterras zien we opeens een dood lichaam drijven. Er zijn twee grote crematieplaatsen langs de rivier en mensen betalen per kg hout. Het komt dus regelmatig voor dat ze zich niet voldoende hout kunnen veroorloven en een half verbrand lichaam overblijft welk ze in de rivier dumpen en vervolgens afdrijft langs de vele ghats. Als je ergens een cultuurschok kunt krijgen is het hier dus wel. Ondanks dat we ons op het ergste hadden voorbereid, kun je het pas geloven als je het ziet.
We maken nog een stadstour, beginnen bij de grootste universiteit van Azië, met 20.000 studenten en bezoeken hier een hindoetempel. De eerste die we van binnen mogen bekijken. Deze tempel gewijd aan Shiva wordt ook weer gekenmerkt door de Lingam, het symbool voor vereniging en beeld een mannelijk en vrouwelijk geslachtsdeel uit. De Durga tempel is erg levendig en verder is deze stad zoals overigens de meeste Indiase steden erg hectisch en druk. Overal getoeter, gekscherende rickshawrijders en opdringerige straatverkopers. Onze gids is overigens erg enthousiast en als hij hoort dat we uit Nederland komen, begint hij enthousiast over Peking Expres te vertellen. Hij was verantwoordelijk voor het gedeelte in India en verteld ons de nadere ins en outs en ook hij vond de twee meiden erg listig.
We nemen de nachttrein van Varanasi naar Agra. Op het perron staan behalve mensen ook koeien. We delen ons compartiment met twee Indiërs die tot Jaipur reizen. Verder is de trein gewoon open en scheid een gordijn ons enkel van de rest van het treinstel. De twee Indiërs hebben hun eigen avondeten meegenomen en willen dit zelfs met ons delen maar we bedanken vriendelijk. Het schiet niet echt op en we lopen zo’n twee uur vertraging op. Vroeg in de morgen zien we de Taj Mahal in de mist verschijnen, echt waanzinnig.
Room with a view, vanuit onze hotelkamer kijken we, weliswaar in de verte, uit op de Taj Mahal. Met een paardenkar rijden we richting de Taj, en zodra we onder de toegangspoort doorlopen, doemt dit kolossale marmeren mausoleum voor ons op. Het is echt indrukwekkend om dit door de Mogolkeizer Mumtaj Shahjahan opgerichte wereldwonder uit liefde voor zijn overleden vrouw in het echt te zien. We bezoeken daarna de levendige bazaar en het rode fort van Agra. Voor de zonsondergang gaan we naar de overkant van de Yamuna rivier en zien de spiegeling van de Taj Mahal in het water. Deze zonsondergang was ons ook bijna niet gegeven want we kregen een platte band op de heenweg, de zesde deze reis.
Onderweg naar Jaipur, de hoofdstad van Rajasthan, stoppen we bij Fatehpur Sikri. Deze voormalige hoofdstad van het Mogolrijk onder de heerschappij van de Mogolkeizer Akbar is destijds verlaten doordat ze niet van voldoende water kon worden voorzien. De stad is nog nagenoeg helemaal in tact en toont de drie paleizen van zowel de Christen, Moslim en Hindoe vrouw van de maharadja uit die tijd. Nabij de grote moskee brengen we een sjaal als offer, knopen we een geel touwtje, mogen we een wens doen en zijn we 250 roepie lichter.
Hawa Mahal, oftewel het paleis van de winden staat langs een van de drukste straten van Jaipur en bevat 82 kleine ramen waar vroeger de vrouwen van de Maharadja het straatleven tijdens met name festivals konden bekijken. Het stadspaleis is voor een groot gedeelte nog bewoond door de maharadja van Jaipur en het Rambagh paleis, nu voor een gedeelte hotel, is het voormalige buitenverblijf waar nog wekelijks polo wedstrijden met paarden en olifanten gespeeld worden. In de Johari bazaar proberen straatverkopers ons vanalles aan te praten en het is lachwekkend hoe snel ze met de prijs dalen. Een enkelbandje van 10 dollar, kopen we voor 0,50 cent.
Voor de zonsondergang rijden we naar het Nawalhar fort, de illusie dat de hele stad roze schijnt, verdwijnt snel maar het is desalniettemin indrukwekkend om deze 2 miljoen inwoners tellende stad zo te zien en met name te horen hoe het leeft.
Voor het Amber fort liggen de olifanten in een groot meer te baden. We gaan ook per olifant naar het op een heuvel liggend fort. Het is werkelijk een paleis en de spiegelzaal is gemaakt van uit België geïmporteerde spiegels.
Als we richting Pushkar rijden wordt het landschap een stuk droger en meer verlaten. We passeren nog enkele kleine plattelandsdorpen. Pushkar ligt rondom een heilig meer en in de Ghandi Ghat is destijds de as van Ghandi uitgestrooid. We worden overmand door priesters die je een handvol bloemen toestoppen welke je in het meer moet gooien. Eenmaal de truc in de gaten geven we de bloemen terug en krijgen we voor het eerst agressieve blikken. De vrouwen zijn hier overigens in kleurrijke sari’s gekleed en dragen uitbundige sieraden. De meeste mannen dragen de traditionele tulband op hun hoofd. Talloze winkels sieren de bazaar en zorgen voor een bont gezelschap.
Tegen het eind van de middag maken we een kamelensafari naar de omringende zandduinen en passeren we het festivalterrein van de jaarlijkse kamelenmarkt waar zo’n 30.000 kamelen verhandeld worden tussen de 10.000 en 30.000 roepies, omgerekend 120 tot 360 euro. In de omgeving wonen vele gipsy’s in tentenkampen en als we van de kameel stappen om van de zonsondergang te genieten, komen ze aangelopen. De vrouwen enorm kleurrijk en behangen met oorbellen en kinderen uiteraard slepend met hun jonger broertje of zusje.
Van Pushkar reizen we verder naar Udaipur. Onderweg passeren we talloze pelgrims die op weg zijn naar een tempelfestival, vrouwen lopen het hele eind op blote voeten en zijn weer kleurrijke gekleed. Voor de lunch stoppen we in Devi Garh, een opgeknapt 17 de eeuws paleis. Hier zijn ze juist een Bollywood film aan het opnemen en we horen naderhand dat een van Indiaas grootste filmsterren hier aanwezig is. Lokalen zijn in ieder geval behoorlijk opgewonden om maar een glimp op te vangen.
Udaipur is anders, veel rustiger en ligt prachtig aan de rand van het Pichola meer. We bezoeken het City Palace en dwalen door de vele gangen van dit prachtige Newar paleis. Een boottocht over het Pichola meer geeft een mooi uitzicht over het massale paleis, het Lake Palace Hotel en Jagmandir Palace. Verder lopen we rond in de bazaar, de Magdir markt en neuzen in de vele winkels. We genieten s’avonds van een Thali in het Lake Palace Hotel waar destijds de film “Octopussy” van James Bond is opgenomen. Een Thali is een traditioneel Indiaas all in one menu. We beginnen met een amandelsoep, vervolgens een thali, zilveren dienblad waarop tien kleine bakjes met verschillende proeverijen staan en als dessert een gefermenteerd melktoetje. Dit doet me denken aan de niet zo goede bekomst in Mongolie en sla ik wijselijk over.
Ook de vlucht naar Bombay verloopt niet echt soepel, het vliegtuig krijgt een technisch probleem voordat we kunnen opstijgen en ze weten niet hoelang het gaat duren. Dus moeten we eerst via Jaipur naar Delhi vliegen om vervolgens terug te vliegen naar Bombay. Dit betekent dat we in plaats van 1 uur 40 minuten, nagenoeg de hele dag onderweg zijn en we Bombay kunnen vergeten. En helaas ook het tiendaagse festival ter ere van de geboorte van Ganesh. Rond half zes komen we aan, kijken uit over de “gateway to India”, lopen rond over de bazaar voordat we om half twee vannacht weer worden opgehaald voor onze vlucht naar Bangkok.
-
14 September 2005 - 12:47
Nicole (ING):
Hallo Joyce en Renzo,
Wederom een geweldig verhaal. Wat een belevenissen allemaal. Ben wel blij dat we ons hier in Nederland gewoon kunnen douchen, want als ik dat water zie waarin de mensen zich wassen, dan .......??????
En die kleurpigmenten.... weten jullie zeker dat dit geen andere dingen zijn? Laten me nml. aan iets anders denken (dirty-minded hè?)
Rest mij jullie nog een geweldige voortgang van jullie reis toe te wensen en ik verheug me alweer op jullie nieuwe verhalen en foto's. Trouwens, de portretfoto's zijn werkelijk manjefiek!!!!!! -
14 September 2005 - 13:00
Jefte:
Lieve Joyce en Renzo,
Ongelooflijk wat jullie in twee weken alweer allemaal hebben gezien en meegemaakt. De reis wordt steeds indrukwekkender. Blijf genieten en mooie foto's maken, dan genieten wij met jullie mee.
Dikke kus van ons.
Jorrit Jefte Sam Sera -
14 September 2005 - 13:18
Leonie:
Ik heb mijn pauze opgeofferd om je verhaal te lezen.
Mooie foto's en verhalen! India staat ook hoog op mijn verlanglijstje, dus ik vind het super interessant!Geniet ervan.
Groetjes Leonie ( ook van Hans) -
14 September 2005 - 13:57
Lonneke:
Wauw, alweer veel nieuwe avonturen meegemaakt, dat er nog veel moge volgen!!
Veel plezier in Thailand! -
14 September 2005 - 14:11
Christel:
OOk wij hebben alles al uitgebreid gevolgd, maar nog niet gereageerd! We genieten met jullie mee...vanuit Aldeneik. Ut liek mich TE GEK, nog veul plezeer samen..alles good mit Ron en mich. groetjes..christel. -
14 September 2005 - 15:37
Anja En Roberto:
Hey wereldreizigers!
We zijn nu al benieuwd hoe Bangkok zal zijn. Wat gaat dat snel allemaal! In korte tijd al zoveel gezien... In Maastricht gaat ook alles goed. Cedric heeft net cake gebakken en Roberto was aan het inpakken voor de verhuizing naar De Colonel. Ik zit hier weg te dromen bij jullie foto's. Mmmmm ga toch maar weer eens nadenken over een nieuwe vakantiebestemming...
Veel plezier!
Groetjes,
Anja en Roberto -
14 September 2005 - 15:46
Rens:
Wat een verhaal echt tof! Mooie foto's echte prijswinnaars weer.
Hier alles goed. Seizoen is bijna afgelopen, nog 1 demo wedstrijd en dan gaan Renée en ik op vakantie!!!!!
Groeten,
Rens -
14 September 2005 - 17:18
Micha:
he wereldreizigers,
wat maken jullie veel mee in zo'n korte tijd en weer super foto's!! Zo heb ik het gevoel dat ik er een beetje bij ben.
groetjes micha -
14 September 2005 - 21:35
Laurens:
Hé Witte, hi Joyce,
Wederom fantastische foto's en een geweldig verhaal (moet toch maar eens een cursus snellezen doen, m’n baas kijkt me een beetje raar aan als ik na een half uur nog zit te lezen...). Druk, druk, druk.... shit m'n afstandsbediening valt..;-). Die Apple komt echt goed van pas! Ben echt blij voor jullie dat het zo'n mooie trip is (maar ben ook blij als jullie er weer zijn!).
Veel plezier, take care!
Laurens -
15 September 2005 - 15:24
Nathalie:
Hoi J&R,
Ik ben eindelijk weer bijgelezen.(liep 2 verhalen achter) De verhalen van jullie zelf te horen was vorige week ook heel leuk. Veel plezier nu in Australie en laat snel maar weer wat horen.
Gr. Nathalie & Sylvain -
15 September 2005 - 15:50
Laurent:
Hallo Joyce en Renzo,
heerlijk om weg te dromen bij jullie reisverslagen. Ik ga ze meteen weer even uitprinten zodat papa ze kan lezen bij zijn thuiskomst. Hij en mams genieten momenteel zelf van een lekkere vakantie in Tunesie. Voor jullie alvast nog veel plezier en hoop vlug weer van jullie te lezen. Groetjes Monique -
15 September 2005 - 22:10
Philippe:
Ik ben speechless ! -
16 September 2005 - 06:39
Raoul:
Ben dit weekend uitgenodigd bij Hugh Hefner, zijn privé jet komt me ophalen en brengt me rechtstreeks naar The Mansion. Vooral in The Cave schijnen spannende dingen te gebeuren....
Nu jullie weer!
Enjoy! -
16 September 2005 - 13:35
Mieke:
India klinkt wel echt het tofst! Ik moet echt een keer een dag uittrekken om alles rustig te bekijken en lezen en ik stuur snel weer een echte email! -
16 September 2005 - 16:30
Mama Van Lonneke:
Ook ik geniet "stiekem" mee van jullie fantastische reisverhalen, en de foto,s zijn stuk voor stuk juweeltjes. Ongelooflijk hoe jullie zo,n mooie hoofden voor de lens weten te krijgen. Toppie!!!
Ik wens jullie nog een heel mooi vervolg van jullie reis en ik blijf nieuwsgierig naar jullie volgende belevenissen.
Groetjes -
21 September 2005 - 10:03
Alice Franquinet:
we zijn erg onder de uit indrurk van juliie reis en lezen met erg veel plezier juliie verhalen. bedankt en veilige reis verder! groetjes alice en fer franquinet -
22 September 2005 - 08:33
José En Jack:
Waar blijven de nieuwe reisverslagen en foto's?
Duurt deze keer wel erg lang!!!!! Wij willen hier ook meegenieten. -
22 September 2005 - 14:26
Raoul:
Feest op Playboy Mansion was fantastisch, echt mooie cultuur daar! Nu nog week vakantie voor ik ook weer aan de slag moet. Hoorde van Sjer dat werk bij terugkomst al op jullie wacht... ha ha!! -
22 September 2005 - 19:41
Jorna:
Hey Globe Trotters!!!
Ja, blijft indrukwekkend wat jullie allemaal meemaken.. Fijn dat wij ook mee kunnen genieten.
Zelf heb ik het vrij druk met het nieuwe huisje, het is werken en dan weer er tegen aan, slopen, breken en zo... druk met de verbouwing bezig. Bij jullie thuiskomst moeten jullie maar snel naar het resultaat komen kijken..
Joyce... Keep up the good work.
Enjoy and have fun!!!
Gr. Jorna -
23 September 2005 - 13:22
Rico:
Hey hallo jullie twee,
Het zijn weer mooie avonturen ik ben echt alweer benieuwd naar de volgende verhalen! DUS SCHIET MAAR EENS OP!!! hahaha enfin groetjes Rico
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
