Rusland

In Mongolie; lukt het wel dus hierbij alsnog het gedeelte over Rusland.

Rusland

Moskou: Rode Plein. Kremlin, matrousjka’s, wodka en kaviaar.

We overnachten in een groot staatshotel pal aan de voet van de beroemde Basiliuskathedraal en het Rode Plein. We bezoeken die middag het Kremlin, de voormalige basis van de Orthodoxe kerk en nu het politieke hart van Rusland. Daarna belanden we op het Rode Plein, bezoeken het mausoleum van Lenin en het aan het Rode plein gelegen warenhuis Goem is dan ook Russische decadentie op en top. Moskou is een stad van tegenstellingen en voornamelijk heel erg duur.

Het verkennen van de metro is een uitdaging op zich en het cyrillisch schrift maakt het er niet gemakkelijker op. We zijn trots op ons zelf als het toch de eerste keer meteen lukt. De metrostations zijn bezienswaardigheden op zich en liggen overigens wel heel erg diep en dienen ook als schuilkelder.

In Ulitsa Arbat, de Kalverstraat van Moskou, kopen we matrousjka’s, een serie van 1 tot 5. We zien ze overigens in series tot 25 maar deze zijn zo groot als onze backpack. Niet verstandig om mee te gaan slepen dus. Opvallend is dat veel moskovieten drinken op straat, je ziet nagenoeg iedereen met een fles alcohol lopen. In de delicatessenzaak aan Tverska Ulitsa, een bezienswaardigheid op zich, slaan we proviand in voor de komende vier dagen. Daar moeten we de komende dagen maar mee uit komen. Tegen half tien vertrekken we richting treinstation voor de Transmongolie Express.

Drie werelden in een ticket: Rusland, Mongolie; en China

5902 km treinen door Rusland, 1113 km treinen door Mongolie; en 842 km treinen door China

De eerste etappe van ons Trans Mongolische avontuur brengt ons van Moskou naar Irktutz. Om 23.29 zijn we met trein 10 vertrokken vanaf platform 3. Treintickets lezen is in het Russisch nog een hele kunst. Onze coupe is in treinstel 8 en dit blijkt ons huisje gedurende de komende drie dagen en vier nachten.

De eerste stop is in Vyatka en hier kunnen we er 23 minuten uit. Zodra we op het station aankomen, lopen de handelaren ons tegemoet. Het is voornamelijk voedsel en speelgoed wat ze willen verkopen. Enkele stops later valt ons op dat op vrijwel elk station andere waar verhandeld wordt. Tijdens de stops is het zaak niet te ver van de coupe te lopen en de provodnik in de gaten te houden. Er wordt namelijk niet gefloten en exact na de aangegeven tijd weer vertrokken. Een rondgang door de trein leert ons dat er drie klassen zijn, eerste klas bestaande uit coupes voor 2 personen, tweede klas bestaande uit coupes voor 4 personen en derde klas bestaande uit open coupes met 54 slaapplaatsen. Na 78 uur en vijf tijdzones verder belanden we in Irkutsk, het Parijs van Siberie.

Irkutsk, het Parijs van Siberie

We zijn in het Siberie en het is 23 graden, dus met korte broek en slippers. Rare gewaarwording en in ieder geval niet wat we verwacht hadden. Verder oogt de stad mooi maar achterstallig en zijn de tegenstellingen hier nog groter dan in Moskou. Grote jeeps met chauffeur en beveiliging rijden af en aan terwijl je ook op elke straathoek bedelende kinderen tegenkomt.

Lake Baikal

We reizen door naar het Baikalmeer, het grootste zoetwatermeer ter wereld, 663 km lang en 60 km breed, dat zo’n een/vijfde van de totale vers wateroppervlakte bevat.

In Listvyanka slapen we bij een Russische familie thuis en worden door de dochter ontvangen. Naar ons idee slapen we ook op haar kamer. Het is interessant om een Russische woning van binnen te zien, alleen jammer dat het qua communicatie het bij “ pasiba”, wat bedankt betekent blijft. Vanmiddag gaan we met de boot over het Baikalmeer naar Bolshie Koty, een buitenverblijf voor Russische toeristen. We maken een tocht van twee uur langs de oevers van het meer, maar laten de duik voorlopig nog even achterwege. Het water is 13 graden en dat is echt steenkoud.

Aan de rand van het meer zoeken we een terras op en proberen we een aantal specialiteiten zoals Pemelje, een soort soep met vleesnoedels, beignets gevuld met kool en omul, een vissoort die voornamelijk in het Baikalmeer voorkomt en overal langs de oevers gegrild, gerookt of gedroogd verkocht wordt.

Tegen negen uur lopen we terug naar onze “homestay” maar dit blijkt niet zo gemakkelijk. Op een gegeven moment weten we allebei appartement 10 niet meer te vinden en worden we toch een beetje onrustig. Door het herinneren van het uitzicht weten we dat we in ieder geval in de buurt zitten en als we het eenmaal gevonden hebben, blijkt niemand thuis te zijn. Later horen we de vrouw des huizes thuis komen en knikken we nog goedenacht.

S’ morgens bezoeken we de Banya, oftewel Russisch badhuis. Het is een soort stoomsauna. In eerste instantie lijkt het goed te doen maar als het water op de oven wordt gegooid wordt het aardig warm. Afkoelen doen we in het Baikalmeer. Tijdens de tweede ronde is het eerst vijf minuten stomen, vervolgens met bijelkaar gebonden berkentakken besprenkeld met koud water op je rug slaan, dan weer tien minuten stomen en tenslotte afkoelen in het meer.

Op de markt in Irkutsk doen we inkopen voor de komende twee dagen treinen en tegen acht uur stappen we op de trein naar Ulaan Bator. Dit keer delen we ons treinstel met een groep Australische toeristen die de wodka graag lusten en erg luidruchtig zijn. Bij Sludjanka komen we langs de rand van het Baikalmeer en vervolgen de oever de komende 200 km. Als we s’ morgens wakker worden verlaten we de Trans Siberie route en vervolgen we onze reis over de Trans Mongolie route, de route die de vroegere theekaravaan van Beijing naar Moskou aflegde. Destijds een tocht van ongeveer 40 dagen.

Rond 7.40 uur komen we aan de Russische grens bij Nauschki. We hanteren overigens nog steeds Moskou tijd, en leven op papier dus nog steeds vijf uur vroeger. We worden de trein uitgezet door onze deze keer niet zo vriendelijke Provodnitsa omdat ze de trein wil poetsen. Rond 12.50 zullen we verder reizen naar de Mongoolse grens dus dat wordt geduld hebben. Er heerst in eerste instantie nog enige onduidelijkheid over de douaneformaliteiten maar deze lossen zich redelijk snel op. De formaliteiten lijken compleet ongeorganiseerd. Eerst komt een beambte ons paspoort stempelen, vervolgens komt een tweede beambte het paspoort ophalen en tenslotte een laatste beambte het aangifteformulier ophalen. Ze nemen alles mee, controleren het binnen en net voor vertrek van de trein komen ze de coupe doorkijken en krijgen we ons paspoort terug.

Na 45 minuten verder treinen komen we aan de Mongolische grens in Sukhe Bator voor eenzelfde ritueel. Hier ontvangen we alleen enkel in het Mongolisch opgestelde aangifteformulieren en deze blijken een hele puzzel. We komen niet verder dan onze naam en paspoortnummer maar deze beambte schijnt het wel goed te vinden en stempelt gewoon af.

Zodra we Mongolie in rijden verandert het landschap weer drastisch ook de mensen veranderen sterk qua uiterlijk. We treinen over de Mongoolse steppe en turend uit het raam zien we in de verte al enkele gers liggen. Verder ziet het er erg verlaten uit. Na 35 uur treinen komen we aan in Ulaan Bator.